فاطمه امامی
ما و آرش در بچگی، هم بازی‌های خوبی بودیم کم‌کم که بزرگ شدیم به‌طور کلی از هم جدا شدیم پدر او دو دهانه مغازه ابزار فروشی بَرِ مِیدون و یک کارگاه بزرگ دارد، وضع‌شان خیلی خوب و هر سال سفر خارج از کشور می‌روند پدربزرگم با پدربزرگ او یک مدرسه می‌رفتند در دهه پنجاه تا اواسط دهه شصت سر یک میز می‌نشستند و پدرم در درس ریاضی به پدرم بزرگ آرش کمک می‌کرد، ولی من و آرش از ابتدایی مدارسمان جدا شد او به بهترین مدرسه شهر رفت و من به مدرسه عادی، پدرم تا حد توانش مرا کمک می‌کرد ولی آرش بهترین امکانات را داشت کلاس کنکور و معلم خصوصی داشت که شنیدم رتبه دهم کنکور ریاضی شده من هم خیلی دوست داشتم کتاب‌های کمک آموزشی و امکانات او را داشتم، یادمه معلم کلاس سوم دبستانم به پدرم گفت او را از این مدرسه ببر مدرسه بهتر، با امکانات بیشتر چون پسرت خیلی باهوشه ولی پدرم قدرت مالی چنین امکاناتی را برای من نداشت با این همه درس خوندم با هزار کمبود، دانشگاه شهرستان دور قبول شدم.
چرا باید اینطوری باشد؟!
چند وقت پیش آرش را دیدم مرا به خونه‌شان دعوت کرد وسایل خانه همه لوکس به ویژه وسایل برقی، اون چیزی که مرا به خود جلب کرد این بود که تمام وسایل برچسب انرژی داشت، آرش می‌گفت: ما کاهش مصرف برق و تشویقی رایگان داریم؟!
دلم سوخت برای پدرم، ما هر وسیله‌ایی که داریم قدیمی و دست دوم های پر مصرف انرژی توی سمساری‌هاست که همین پولدارها انداختند بیرون، آدم‌های مثل ما بیشترند تا آرش‌ها، ما حتی توان خرید کولرهای کم مصرف را نداریم که بخواهیم کمکی به کاهش مصرف و کاهش آلودگی کنیم وقتی آگهی استفاده از صفحه‌های خورشیدی را دیدم با وام 23 درصد، گوشم سوت کشید سقف خانه ما چکه می‌کند پدرم توانایی ایزوگام سقف خانه را ندارد با چه در آمدی می‌تواند وام 23 درصد بگیرد؟ مگر صفحه‌های خورشیدی و انرژی‌های تجدیدپذیر وسایل فانتزی هستند؟! انرژی‌های تجدیدپذیر هم شده برای پولدارها به خدا ما هم دوست داریم آلودگی محیط‌زیست را کم کنیم ولی کمرمان شکست.
ما توان خریدمان روزبروز کمتر می‌شود، پولدارها در بهترین مدارس و دانشگاه‌ها ثبت نام می‌کنند و افرادی مثل ما برای نان شب درمانده‌ایم تا چه برسد بهترین مدارس و دانشگاه‌های برتر کشور، یاد دوران ایران باستان می‌افتم که پولدارها بهترین دسترسی آموزش را داشتند.
راستی ما به کجا می‌رویم؟!