مشکلات روستاییان کشور این روزها بیشتر چیست؟

روستاهای کشور و روستائیان مشکلات زیادی دارند. از مسئله کمبود آب گرفته تا مسائل مربوط به مسکن و بقیه چیزها اما خیلی واضح بخواهم بگویم مداخله ادارات و سازمان‌های گوناگون در مسائل روستا بزرگ‌ترین مشکلات روستا محسوب می‌شود.

امسال ارز 4200 تومانی حذف شد و به دنبال آن افزایش قیمت نهادهای دامی را داشتیم، این مسئله چه تأثیری در معیشت دامداران و دهقانان گذاشته است؟

امسال دولت و مجلس نه‌تنها ارز ترجیحی را حذف کرده‌اند بلکه اصلاً نمی‌خواهد بگذارند که مسئله به شیوه دیگری هم حل شود. اگر صادرات و قیمت‌گذاری محصولات کشاورزی آزاد باشد، دامداری که کل عمر خود را صرف همین شغل کرده و مهارت دیگری ندارد با افزایش قیمت‌ها در بازار آزاد گلیم خود را از آب بیرون می‌کشد. اما در حال حاضر علی‌رغم اینکه ارز ترجیحی برداشته‌شده است اما با مداخله دولت و قیمت‌گذاری اجباری برای محصولات دامی و کشاورزی، دامداری و کشاورزی نابودشده و به‌زودی شاهد برچیده شدن این صنعت و کشاورزی از کشورمان هستیم.

ما انتظار داریم اگر حمایت در قالب تأمین نهاده‌های دامی یا بذر و کود صورت نمی‌گیرد و قیمت این محصولات بر اساس بازار تعیین می‌شود، متقابلاً نیز قیمت‌گذاری محصولات دامی و کشاورزی نیز بدون مداخله باشد.

شوراهای روستایی در این میان با توجه‌ به افزایش قیمت‌ها و کمبود آب چه تدابیر و راهکارهایی می‌توانند انجام دهند؟

شوراهای روستایی و حتی شوراهای بخش در جایگاهی قرار نگرفته‌اند که برای حل این جنس از مشکلات ارائه طریق کنند. گاهی اگر طرحی نیز از طرف نخبگان روستایی ارائه می‌شود با کم‌محلی و بی‌توجهی متولیان روبرو می‌شود. از طرفی مسیر و مکانیسم مشخصی نیز برای دریافت و اجرا این طرح‌ها وجود ندارد. اصلاً معلوم نیست که اگر طرحی نوشته شود باید به کجا ارائه شود و چه کسی متولی اجرا آن خواهد بود.

در سال‌های اولی که شوراهای روستایی شکل گرفتند امید زیادی به آن‌ها وجود داشت تا بتوانند با مشارکت روستائیان در راستای توسعه روستایی گام بردارند. اما در ادامه معلوم شد که دولت کماکان فعال مایشا در حوزه توسعه روستایی است و نمی‌خواهد در این موضوع آقابالاسر یا شریکی برای خود داشته باشد. لذا خیلی سریع شوراهای روستایی به حاشیه رانده شدند و الان کارکرد چندان مشخصی ندارند و بیشتر نقش نامه‌بر را در روستاها ایفا می‌کنند.