27 خردادماه استاد احمد مهدوی دامغانی نویسنده و پژوهشگر ایرانی، متخصص
در ادبیات عرب، استاد پیشین دانشگاه تهران و دانشگاه هاروارد درگذشت. وی در سال
1305 در مشهد به دنیا آمده بود و بعد از تحصیلات حوزوی و آکادمیک در سال 1342 از دانشگاه
تهران درجهٔ دکتری در زبان و ادبیات فارسی
گرفت. سپس به‌عنوان استاد دانشگاه تهران به تدریس در دانشکده‌های ادبیات و الهیات دانشگاه
تهران پرداخت. از سال 1353 تا 1354 در دانشگاه مادرید به تدریس ادبیات عرب و فارسی
و فقه اسلامی اشتغال داشت. مهدوی دامغانی چندین سال سردفتر اسناد رسمی در تهران و از
سال 1354 رئیس کانون سردفتران اسناد رسمی بود. احمد مهدوی دامغانی از سال 1366 مقیم
آمریکا و در دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا مشغول به تدریس در مقطع دکترا و
پست دکترا بوده است.
از
مشهورترین مقاله‌های او مآخذ ابیات عربی کلیله‌ودمنه و مآخذ ابیات عربی مرزبان‌نامه
است. از کتاب‌های چاپ‌شده مهدوی دامغانی، علاوه بر «کشف‌الحقایق» نسفی، تصحیح «نسمهالسحر
به ذکر من تشیع و شعر» و تألیف «شاهدخت والاتبار شهربانو والده معظمه حضرت امام علی
بن الحسین السجاد علیهما السلام» است.
وی
در مصاحبه‌ای که چندی پیش با ایشان انجام شد در پاسخ به دلیل رفتنش از ایران گفت: راستش
را بخواهید چنین مقدر شد که رفتاری با من بشود که دلم را شکست ولی از کسی هیچ گلایه‌ای
ندارم. درحالی‌که «می‌روم وز سر حسرت به قفا می‌نگرم» وصف‌الحال من بنده بود به‌حکم
«و ارض الله واسعه» در سال 1364، وطن را ترک گفتم و به امریکا آمدم.
وی
در سال‌های جوانی مدت کوتاهی به فعالیت سیاسی در قالب حزب وحدت ایران اشتغال داشته
است. حزب وحدت ایران در سال 1325 به دنبال انشعاب گروهی از اعضای حزب ایران تشکیل شد.
در تیرماه 1325 پس از ائتلاف حزب ایران با حزب توده (موسوم به جبهه مؤتلفه احزاب آزادی‌خواه)
دکتر شمس‌الدین جزایری و تنی چند از دیگر مخالفان ائتلاف از آن حزب جداشده و حزب وحدت
ایران را تأسیس کردند. پس از تشکیل حزب وحدت ایران شخصیت‌های سیاسی همچون سید حسن زعیم،
ذکاءالدوله غفاری، احمد متین دفتری، حسن نزیه، هادی اشتری، محمدامین ریاحی، محمدحسین
میمندی‌نژاد، محمد نخشب و رحیم صفاری به آن پیوستند. ارگان حزب روزنامه شفق بود. حزب
وحدت ایران پس از آنکه در انتخابات دوره پانزدهم مجلس شورای ملی از دکتر محمد مصدق
حمایت کرد، در شهریور 1326 منحل شد. خاطرات ایشان از این فعالیت حزبی در مجله بخارا
منتشرشده است که در شماره‌های بعدی نشریه تقدیم شما عزیزان می‌گردد.