در این شماره ستون موسیقی برای همه نگاهی انداختیم به بحث برترین‌ها در دنیای موسیقی کلاسیک. برای انسان راحت‌طلب قرن بیست‌ویکم، خصوصاً در این دنیای پر از نویز و نوفه، بسیاری بر اساس اصول علمی یا سلیقه‌ای دست به انتخاب برترین موسیقی‌های کلاسیک دوران زده‌اند. این افراد در قالب‌های مختلف صدتایی یا پنجاه‌تایی، بهترین قطعات موسیقی را معرفی کرده‌اند و البته افراد خوش‌ذوق بهترین اجراهای این قطعات را گردآوری نموده‌اند و در قالب آلبوم روانه بازار کرده‌اند. البته برای گوش‌کنندگان آماتور موسیقی این کارها بسیار سودمند بوده‌اند و لااقل باعث شدند ما بتوانیم قطعات برجسته‌تر را از میان هزاران هزار قطعه مهم شناسایی کنیم.
در ادامه نگاهی می‌اندازیم به سه قطعه برتر موسیقی کلاسیک دنیا به انتخاب آرش شمسی. وی 25 انتخاب خود را در مجله لوکئوم منتشر کرده است. ایشان در حوزه فلسفه و موسیقی صاحب‌نظر است.
رتبه سوم: «آداجیو» در «جی مینور» از توماسو آلبیونینی
آداجیوهای بسیاری توسط آهنگسازان مختلف ساخته شده، اما به‌نظرم هیچ آداجیویی به‌اندازه آداجیوی آلبیونینی زیبا و دل‌انگیز و حزن‌آور نیست. البته گفته می‌شود این اثر مربوط به آلبیونینی نیست، بلکه بیوگرافی‌نویس او یعنی رِمو جیازوتو این اثر را در قرن بیستم نوشته. به هر صورت این اثر ساخته هرکس که باشد، از زیباترین و بهترین موسیقی‌های کلاسیک تاریخ غرب است. آرامش و حزنی که در این اثر وجود دارد را من تا کنون در هیچ اثر کلاسیک دیگری ندیده‌ام.
رتبه دوم: «نوکتورن شماره 2» از شوپن
برای آن‌که ـ مثلاً ـ حس غم ایجاد شود یا لااقل قوی‌تر شود، باید در پی موسیقی غمگین بود. برای آن‌که ـ مثلاً ـ حس شادی ایجاد شود، باید به‌دنبال موسیقی شاد بود و به همین ترتیب. جالبِ قصه این‌جاست که این نوکتورنِ شماره 2 از شوپن تمامی حس‌ها را در خود دارد و مهم این است که کدام حس را از آن دریافت کنی!
رتبه اول: «بولرو» از موریس راول
و اما به رتبه نخست بهترین موسیقی‌های کلاسیک غرب رسیدیم. در بسیاری از فهرست‌هایی که از بهترین موسیقی‌های کلاسیک غربی نوشته می‌شود، حتی اثری از بولرو هم نیست، چه رسد به آن که این اثر در صدر فهرست باشد. اما بولرو بهترین قطعه موسیقی‌ای است که تا کنون شنیده‌ام. ممکن است بعدها آثار دیگری بشنوم یا حال و هوایی دیگر در من باشد و بولرو رتبه نخست خود را از دست بدهد، اما در حال حاضر چندین سال است که موسیقی‌ای زیباتر از بولرو نشنیده‌ام. ترکیب ماهرانه سازهای بادی و زهی، به همراه ریتم تکراریِ درام که از صدا و سرعت کم آغاز می‌شود و به صدا و سرعت بالا می‌رسد، موجب خلق زیباترین موسیقی کلاسیک شده‌است. این شاهکار فوق‌العاده در سال 1928 برای نخستین بار نواخته شده، اما پس‌از آن بارها در کشورهای مختلف اجرا شده است.
توصیه میکنیم این سه قطعه را حتماً گوش کنید.