محمد بنی اسدی
زباله های پلاستیکی که در رودخانه ها شناور هستند به سرعت از مکان های اصلی خود دور می شوند و وقتی هیچ مالک واضحی برای آن‌ها وجود نداشته باشد، هیچ کسی بازیابی را به عهده نمی‌گیرد، ولی اگر زباله‌های پلاستیکی پس از ورود به رودخانه ها به سرعت بازیابی شوند به نفع جامعه محلی، دولت و صنعت خواهد بود؛ که اگر بتوان این کار را مقرون به صرفه را انجام داد و پلاستیک ها را به کالای مفید تبدیل کرد، در پی آن سایر زباله های پلاستیکی سریع تر جمع آوری می‌شوند.
امروزه دانشمندان در حال بررسی روش هایی برای شناسایی زباله ها از طریق هوا مثل استفاده از پهپاد و همچنین کمیت، نوع و مکان زباله‌های شناور در رودخانه ها هستند؛ همچنین آنان در حال توسعه تکنیک هایی هستند که امکان بازیابی زباله های پلاستیک شناور در رودخانه ها و استفاده از آن به عنوان ماده خام برای مواردی مثل مصالح ساختمانی و سوخت را فراهم می‌کند. به گفته دانشمندان هدف اصلی آنان توسعه مفاهیم اقتصاد دایره ای است که متناسب با شرایط محلی باشد و بتوان آن را برای سایر مکان های مهم با مشکل زباله شناور به کار برد.
استفاده از زباله های شناور به دلیل ترکیبات متنوع شامل انواع مواد پلاستیکی و همچنین خاک و مواد گیاهی دشوار است، لذا از حسگر های نوری برای شناسایی و نظارت بر زباله های شناور استفاده می‌شود. بازیافت این مواد پلاستیکی تکنیک‌های مختلفی دارد؛ برای مثال در بازیافت مکانیکی با ذوب کردن زباله های پلاستیکی و قالب‌گیری، آن ها به اقلام جدید مورد استفاده در ساخت و ساز تبدیل می شوند و یا در تکنیک پیرولیز که برای بازیافت زباله های پلاستیکی کثیف استفاده می‌شد، زنجیره های پلیمری بلند در پلاستیک از نظر حرارتی به روغن پیرولیز تجزیه می شوند که ممکن است در غیاب اکسیژن به سوختی مانند گازوئیل تبدیل شود و یا به مونومرها تجزیه شود که به عنوان مواد خام شیمیایی و پلاستیکی استفاده شوند.
در سرتاسر جهان دانشمندان و کارآفرینان در تلاش هستند تا با ساخت فناوری هایی مانند ماشین کوبنده پلاستیک، پهپاد مراقبت، شناور های رفتگر و ... بیش‌تر زباله های پلاستیکی را قبل از رسیدن به اقیانوس و در رودخانه ها جمع آوردی و بازیافت کنند.
بسیاری از متخصصان محیط زیست استدلال می‌کنند که این نوآوری ها در جمع آوری و بازیافت زباله های پلاستیکی تنها علائم را درمان می‌کنند و نه مشکل را و تنها راه حل واقعی، محدود کردن تولید پلاستیک است که در جهان کنونی احتمال کاهش تولید پلاستیک خیلی کم می باشد، لذا اگر می‌خواهیم به تولید، مصرف و دور ریختن پلاستیک با نرخ فعلی مان ادامه دهیم، بایستی توانایی ما در مدیریت زباله های پلاستیکی به سرعت افزایش یابد.