محمد هادی خوشکلام
کودای تاکید می کند که ترانه های محلی ، زبان موسیقایی مادری کودک است و باید در همان سال های اول زندگی با همان روش که لب به سخن می گشاید آن را بیاموزد . برای کودکان مجار یاد گرفتن ترانه های محلی طبیعی است چون آموزش موسیقی آنها براساس ترانه های محلی است.
آشنایی اولیه کودک با ریتم از طریق پاکوبی و پا زدن یکنواخت با هر ضرب به عمل می آید تا بیاموزد که چگونه به مفهوم هر ضرب با دقت بیندیشد. از وقتی کودک به دبستان می‌رود به تدریج اطلاعات قابل توجه و ارزشمند موسیقایی کسب خواهد کرد. معلم موسیقی بر اساس این کار پایه می تواند کار آموزش موسیقی را شروع کند. چون در مجارستان اکثر قریب به اتفاق کودکان به اجبار به مهد کودک می روند هر کودک 6 ساله بیشتر وزن های پایه را می شناسند.
یکی از رایج ترین تمرین های آوازی خواندن نام هر کودک با وزن و ریتمی مناسب است البته این موضوع به وزن نام ها بستگی دارد و بر حسب آن تنوع پیدا می کند. چون آواز بازی مناسب ذوق بچه‌ها است می تواند شیوه ای بسیار عالی برای به خاطر سپردن فاصله های زمانی باشد.
به این ترتیب کودک خیلی زود با قواعد لازم برای تمرین آشنا می شود با اطمینان آنها را به خاطر می‌سپارد. به همین دلیل این شیوه برای آموزش در پایین ترین مقطع سنی بسیار اهمیت دارد. بنابراین روش کدای طلب می کند که کودکان آموزش سیستماتیک موسیقی را هرچه زودتر ترجیحاً از مهد کودک شروع کنند در تمام زمینه ها به فراخور مختصات سنی آموزش ببینند. وقتی کودک هنوز به مهد کودک می رود دوست دارد بازی کند.
پس باید مقدمات موسیقی را در قالب بازی به او آموخت. ما امیدواریم کودک همپای رشد جسمانی سال به سال از نظر ذهنی هم رشد کند به همین دلیل باید هنر موسیقی را با شیوه هایی به مراتب جدی تر از گذشته آموزش داد. تمام آموخته های موسیقایی کودک چه آوازخوانی چه دیگر اشکال فعالیت موسیقایی باید به تجربه شخصی اش برگردد. با مطالعه مطالب خشک و مبهم با موضوع های گوناگون تحت عنوان تئوری و تاریخ موسیقی یعنی مجموعه ای از محفوظات کاری از پیش نمی رود بلکه بیشتر باید بر سرگرمی ها و تفریحات نشاط آور تکیه کرد.
تمام مقدمات به خصوص در سنین پایین تر باید با ذکر نمونه هایی از آهنگ های جالب تدریس شود. بچه ها نخست تمام این نکات را از طریق گوش یاد می گیرند و فقط پس از این مرحله است که باید مطالب مناسب و در خور را آموزش داد. در روش کدای دست نقش بسیار مهم و در عین حال گوناگونی دارد. معلم و شاگردان می توانند از دست زدن، ضرب دارکوبی، تجسم نشانه ها، تعیین واحد ضرب و ... استفاده کنند.
دامنه کاربرد عملی علائم دست در آموزش موسیقی تقریباً نامحدود و در هر حال برای هر گروه سنی مفید است. تهیه و ارائه فهرست کامل و تفصیلی از تمام کاربرد های علائم دست از حوصله این مجال خارج است.