حامد نامجو
شهلا لاهیجی در اردیبهشت سال 1321 در خانواده ای آزاداندیش در تهران زاده شد. خانواده لاهیجی در نوجوانی وی به شیراز رفتند.
او از نوجوانی به مقاله نویسی در نشریات پرداخت و در 15 سالگی در رادیو شیراز برنامه تهیه می کرد. مدتی بعد با انجمن جهانی زنان نویسنده و روزنامه نگار مکاتبه کرد و به عضویت آن درآمد.
لاهیجی مدتی نیز در روابط عمومی سازمان زنان ایران کار کرد. در همین زمان به روش آموزش مکاتبه ای با دانشگاه آزاد لندن دوره فشرده ای در رشته جامعه شناسی گذراند.
لاهیجی از 16 سالگی عضو انجمن نویسندگان و روزنامه نگاران زن ایران بود. او بعدها مؤسسه پژوهشی مرکز تحقیقات زنان را بنیان نهاد.
به گفته انجمن قلم، لاهیجی با پایه گذاری انتشارات روشنگران و مطالعات زنان در سال 1362 نخستین ناشر زن ایرانی به شمار می رفت. در اسفند سال1383 دفتر این انتشارات به آتش کشیده شد اما عامل آن هیچگاه پیدا نشد.
آن چه موجب شده بود لاهیجی شاخه ای از فعالیت های خود را به انتشار آثار دربارۀ زنان اختصاص دهد ضرورتی بود که او در مورد آموزش دربارۀ مسائل زنان احساس کرده بود.
وی راه برون رفت از این بنیادی ترین تبعیض را، روشنگری، آموزش و به دست آوردن قدرت استقلال مالی زن می دانست و بر آن پا فشاری می کرد.
او دایما با تمرکز به تجارب زیسته زنان که در انتشاراتش آنها را چاپ و منتشر می کرد می گفت زنان می توانند قاعده های نابرابر را به سمت و سوی برابری سوق دهند. زیرا تجارب زیسته زنان در عین بازنمایی روابط جنسیتی می تواند به نقادی روابط عادی روزمره زنان در مقام فرودستان جنسیتی بپردازد. بدین ترتیب با آشنا زدایی از امر آشنا به شکل گیری قدرت مقاومت در زنان یاری رساند.
شهلا لاهیجی در سال 2001 میلادی جایزه جهانی آزادی نوشتن انجمن جهانی قلم (PEN) را دریافت کرد و در سال 2007 اتحادیه بین‌المللی ناشران در مراسم گشایش نمایشگاه بین‌المللی کتاب گوتنبرگ سوئد جایزه آزادی نشر را به او اهدا کرد.
از شهلا لاهیجی کتاب دوجلدی “پژوهشی در هویت تاریخی زنان ایران” با همکاری مهرانگیز کار منتشر شده است. “تصویر زن در آثار بهرام بیضای” و ترجمه “زن در جست و جوی رهایی فراز و فرود جنبش زنان در سوسیال دموکراسی آلمان” از دیگر آثار اوست.