از پروتکل الحاقی تا اف‌ای‌تی‌اف
مشکل حکایتی است که تقریر می‌کنند
سرمقاله
بزرگنمایی:
حسن بختیاری زاده
برخی جریان‌ها و فعالان سیاسی در سال‌های پس از انقلاب علیه سازمان‌ها و ترتیبات بین‌المللی بدبینانه سخن گفته و آن‌ها را حتی آلت دست استکبار دانسته و نسبت به تعامل با آن‌ها، به شکل انعطاف‌ناپذیری موضع گرفته‌اند. رویکردی که آنگاه‌که به سباست گذاری انجامیده است، تنها سبب انزوای ایران و تهدید منافع ملی شده است. به یاد دارم مرحوم رجایی خراسانی، نماینده پیشین ایران در سازمان ملل در دهه 60، در دوره دانشجویی نویسنده در دانشکده وزارت خارجه خاطرات فراوانی از بدبینی‌های برخی مسئولان جمهوری اسلامی به سازمان ملل داشت. وقتی دیوان دادگستری چند روز پیش به نفع ایران رأی داد، با خود گفتم کاش رجایی زنده بود و روزهایی را می‌دید که خردگرایی و توسل به ترتیبات بین‌المللی نتایج مهمی برای ایران به همراه آورده است. وقتی ایران به سبب فشارهای خارجی برخاسته از تحولات هسته‌ای با خواست طرف‌های خارجی برای اجرای پروتکل الحاقی به توافق پادمان روبرو شد، برخی جناح‌ها و فعالان سیاسی چنان فضایی ایجاد کردند که گویی پیوستن به پروتکل امنیت ملی را به فنا می‌دهد آن‌ها حتی ادعا کردند آژانس با استناد به پروتکل از بیت رهبری و شورای امنیت ملی بازرسی خواهد کرد. بازهم به خاطر دارم وقتی در سال 1381 برای نگارش پایان‌نامه کارشناسی ارشد به پایگاه اینترنتی آژانس مراجعه کردم و دریافتم نزدیک به 80 حکومت پروتکل را پذیرفته‌اند، از توان و اعتمادبه‌نفس برخی برای شایعه‌پردازی شگفت‌زده شدم. ایران پروتکل را در دو مقطع اجرا کرده و هیچ‌یک از آن ادعاها رخ نداده و آژانس هیچ درخواست غیرحقوقی را به استناد به پروتکل مطرح نکرده است
اظهار نگرانی برخی بزرگان درباره ستد 2030 بهانه‌ای به دست برخی جناح‌ها و فعالان سیاسی داد تا برای شکست روحانی در انتخابات 96 انواع دروغ‌ها را درباره سند 2030 منتشر کنند آنان حتی ادعا کردند آن سند مجوز ترویج هم‌جنس‌گرایی است و به‌این‌ترتیب به حکومت‌های مختلف ازجمله حکومت جوامع اسلامی نسبت دروغ دادند و آنان را متهم کروند سندی رسوا و غیراخلاقی را پذیرفته‌اند و این تنها مدعیان متدین ایرانی هستند که در برابر این ستد زشت ایستادگی کرده‌اند
امروز جنجالی جدید برپاشده است. برخی جریان‌های سیاسی با حرارت فراوان می‌کوشند از پیوستن ایران به گروه ویژه اقدام (اف‌ای‌تی‌اف) جلوگیری کنند و چنان برخی اذهان را آشفته کرده‌اند که برخی بزرگان می‌گویند پیوستن به گروه ویژه اقدامی بسیار خطرناک است. حال‌آنکه همه حکومت‌ها استانداردهای گروه اقدام را اجرایی کرده‌اند و البته کره شمالی در این میان استثناست. برخی تندروها از همه ابزارهای خود مانند صداوسیما -که حتی یادآوری رویکردهای یک‌سویه آن، اتلاف وقت است-استفاده می‌کنند تا ایران دوشادوش کره شمالی راه خود را برود. حال‌آنکه خودداری ایران از پیوستن به سازوکارهای مبارزه با پول‌شویی تنها این پیام را به جهانیان منتقل میکند که ایران در پی پول‌شویی است و آشکار است اگر این تصویر ذهنی از ایران تثبیت گردد، نتیجه گریزناپذیر آن انزوای ایران خواهد بود.
اظهارنظر درباره موضوعات حساس حقوقی و بین‌المللی -که با منافع ملی ارتباط دارد-امری تخصصی است. کسانی که مانند آن تشکل سیاسی ادعا می‌کنند با ساعت‌ها بررسی دریافته‌اند ایران نباید به کنوانسیون اف‌ای‌تی‌اف بپیوندد و به نمایندگان درباره آن هشدار می‌دهند و البته ندانستند که اف‌ای‌تی‌اف کنوانسیون نیست تا مشخص شود آن ساعت‌ها بررسی ادعایی چه میزان ارزش دارد، حکایتی بی‌اعتبار را تقریر می‌کنند. همچنان که قصه‌های پیشین برخی مدعیان درباره پروتکل و سند 2030 بی‌اعتبار بود.
