21 بهمن ماه 1303 زاد روز پروین دیگری در آسمان ادب ایران است. پروین دولت آبادی یکی از برجسته ترین شاعران کودک در یک سده گذشته و از همراهان شورای کتاب کودک در دهه 1340 و 1350 زاده بهمن ماه در محله احمد آباد اصفهان است.
مادرش فخرگیتی و پدرش حسام الدین هر دو فرهنگی بودند. مادر در اصفهان کار مدرسه داری می کرد تا این که به سبب کار پدر که شهردار تهران شده بود، با خانواده به تهران کوچیدند.
پدر پروین، حسام الدین دولت آبادی فرزند میرزامهدی یکی از نوادگان میرزاهادی بود. کودکی پروین در اصفهان سراسر خاطره‌های شیرین از مدرسه داری مادر و زندگی در یک خانواده نامور است.
پدر پروین شاعر و مدیر اداره اوقاف اصفهان و سپس نماینده مردم این شهر در دوره های چهاردهم و هجدهم مجلس شورای ملی بود. مادرش، فخر گیتی، مدیر مدرسه ناموس بود و پروین نخستین سالهای دوره دبستان را در آن مدرسه گذراند.
سرسلسله خانواده پروین دولت آبادی، حاج میرزا هادی دولت آبادی، روحانی برجسته دوره قاجار است. از میان خانواده او می توان به یحیی دولت آبادی کنشگر برجسته دوره مشروطه که فرزند میرزاهادی بود و هم چنین صدیقه دولت آبادی اشاره کرد که از برجسته ترین زنان آزادیخواه و پیشگام مبارزه برای حقوق برابر زن و مرد بود.
پروین که از فرزندان ارشد خانواده بود، دو خواهر و سه برادر دیگر داشت که با مهاجرت به تهران، برخی آن ها در تهران به دنیا آمدند. پروین بخشی از سال های ابتدایی و دوره دبیرستان را در تهران گذراند.
به سبب موقعیت شغلی پدر در تهران خانه شان محل رفت و آمد بزرگان شعر و ادب و به ویژه هنرمندان بود. پروین از کودکی و در محیط خانواده با موسیقی دانان و ادیبان برجسته ایرانی آشنا شد.
پروین دولت آبادی از بیست سالگی به بعد تحولی درونی در خود حس کرد. پروین پس از دبیرستان، برای ادامه تحصیل به دانشکده هنرهای زیبا رفت، اما در پی بازدید از پرورشگاه کودکان بی سرپرست، درس را رها کرد و در مقام مدیر پرورشگاه شهرداری، بدون دریافت حقوق به کار پرداخت.
چند سال بعد، به استخدام شرکت نفت درآمد و در دو دوره زمانی، در بخش سوادآموزی کارگران، فعالیت کرد. ولی بخشی از وقت خود را با کودکان پرورشگاه ها سر می کرد. این دوره تمام زندگی بعدی او را متأثر کرد. وقتی که در پرورشگاه های تهران شاهد فقر زبانی در میان این کودکان بود، انگیزه سرودن ترانه و شعر در او بروز کرد چنان که در نهایت در دهه 1340 همراه با محمود کیانوش با انتشار شعرهایشان در مجله های پیک، سرآمد شاعران کودک و نوجوان این دوره شدند و شعر کودک و نوجوان را به طور اساسی متحول کردند.
پروین در آثارش با پدیده های طبیعی و عناصر طبیعت مانند درختان، جنگل، دریا، آب، باران، ماه و خورشید و... زیباترین شعرها را آفریده کرده است و در آن ها از امید و زندگی در صلح سخن می گوید. آثار پروین در دوره های مختلف در کتاب های درسی آمده است.
پروین دولت آبادی در سن 84 سالگی و به سال 1387 هنگامی که از چرخش روزگار تلخ کام بود، هزاران شعر شیرین برای کودکان به جا گذاشت و از این جهان چشم فروبست.
انصاری دبیر شورای کتاب کودک درباره ویژگی های اخلاقی این شاعر می گوید: تا آن جایی که من ایشان را شناختم بسیار صدیق، معتقد به اخلاق، شفاف و البته زود رنج بودند؛ به همین دلیل بانویی بودند که بنا بر دلایل مختلف خیلی رنج بردند. من از نزدیک، شاید با کمی فاصله نظاره گر زندگی شان بودم و خیلی چیزها را از ایشان آموختم؛ از جمله بزرگواری و سعه صدر.
او شعرهای بسیاری برای کودکان سروده است که یکی از این شعرها، مثنوی معروف «بازمی‌آید پرستو نغمه‌خوان» است:
بادِ سر آرام بر صحرا گذشت
سبزه زاران رفته رفته زرد گشت
تک درختِ نارون شد رنگ‌رنگ
زرد شد آن چتر شاداب قشنگ
برگ برگِ گل به رقصِ باد ریخت
رشته‌های بیدبُن از هم گسیخت...