برچسب:   "تشکیلات"

یکی از رفتارهایی که در جایگاه مسئول تشکیلاتی، به کرات در مواجهه با متقاضیان محترم عضویت در حزب مشاهده می‌کنم، در متن زیر برایتان توضیح خواهم داد. صادقانه بگویم که این رفتار از نظر سیاسی نادرست است و شایسته است که شهروندانِ انتقادپذیر، به آن توجه نمایند و درصدد اصلاحش برآیند.

غرفه انتشارات ما در این ده روز، علاوه بر چند جلد کتاب با موضوعات ویژه و متفرق، چند مجموعه ارائه می‌کرد. یکی از مجموعه‌ها خوانشی از سوسیال‌دموکراسی بود. سری دیگری از کتاب‌ها به موضوع نهادهای مدنی و کنش سیاسی و محلی پرداخته بود و در مسلسل دیگر به مستندسازی، تبیین و توصیف هرچه دقیق‌تر حزب، تاریخچه، مواضع و دیدگاه‌های تشکیلات پرداخته بودیم؛ لذا روزنه تبادل اندیشه و بحث برای مخاطب علاقه‌مند و ریزبین در حوزه‌های مربوطه تا حدودی گشوده بود.

اگر از متن آموزش تشکیلاتی (1) که در شماره 62 نشریه آمده بود، در خاطر شما مانده باشد، به این نکته اشاره کردیم که کنش سیاسی در قالب نهادی؛ مانند حزب، از جمله کنشگری‌هایی است که الزامات و اقتضائاتی دارد.

زهره رحیمی هستم از اعضای حزب اراده ملت ایران که از سال 1392 در این تشکیلات مشغول و دل‌مشغولِ آموزش و کنش‌ام. طی تماسی با خانم خدیجه کریمی عزیز همسر دبیرکل حزب هم‌صحبت می‌شوم.

بخش دوم؛ احزاب در قفقاز و عثمانی: برای شناخت احزاب سیاسی ایران لازم است که ابتدا نگاهی داشته باشیم به وضعیت احزاب در مناطق پیرامونی ایران. به‌علت ارتباط بیشتر این مناطق با اروپا که مهد احزاب امروزی است، تشکیلات سیاسی حزبی در آن‌ها زودتر از ایران شکل گرفته است و از این جهت تأثیر مهمی بر نحوه شکل‌گیری احزاب در ایران داشته‌اند. ازاین‌رو در این بخش می‌پردازیم به وضعیت احزاب در مناطق قفقاز و امپراتوری عثمانی.

شصت و دومین جلسه هیئت دبیران حوزه‌ها برگزار شد. در این جلسه که با ریاست احمد حکیمی پور تشکیل‌شده بود در ابتدا دبیران حوزه‌ها گزارش‌های خود از حوزه‌های تحت نظر را ارائه دادند، سپس گزارشی از وضعیت اعضا جدیدالورود داده شد.

هر کنشگر حزبی که در یک تشکیلات سیاسی رسمی و دارای مجوز عضویت دارد، این آزادی را بطور خودکار پیدا می‌کند که در فعالیت‌های آن نهاد و همینطور در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌ها و سیاست‌گذاری‌های آن نهاد مشارکت کند.

با مشخص شدن وضعیت دبیران حوزه‌ها و انتخاب سرحوزه های حزبی دور سوم فعالیت حوزه‌های کشوری حزب شروع گردید. در این دوره 9 دبیر حوزه و بیش از 35 سرحوزه زیر نظر دبیرکل و مسوول کمیته تشکیلات حزب فعالیت حوزه‌ای را به پیش می‌برند.

شماره 17 نشریه خاظرات سیاسی در آخرین روزهای شهریور ماه منتشر شد. در این شماره 450 صفحه ای طی مقالات و مصاحبه های متعددی کارنامه حزب توده ایران به عنوان تشکیلاتی ترین و موثرترین حزب تاریخ ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

محمد پیران از فعالین سیاسی قدیم منطقه رزن و درجزین است که سابقه بیش از 13 سال زندان در دوران پهلوی را بخاطر فعالیت‌های تشکیلاتی خود داشت. ایشان در دوره ششم مجلس به‌عنوان نماینده‌ای نواندیش و اصلاح‌طلب وارد مجلس شد.

هفته گذشته سید محمود دعایی از نسل اول انقلابیون 57 در 81 سالگی درگذشتند. ایشان جدا از شخصیت متکثر و مردم‌دار خویش، فردی معتقد به کار تشکیلاتی بودند و تا آخر عمر به‌عنوان عضوی از مجمع روحانیون مبارز فعالیت می‌کردند.

زهره رحیمی فعال مدنی و کنشگر حزبی، که در آغاز بکار واحد انتشارات حزب اراده ملت ایران همکاری‌های موثری با این مجموعه داشته است باتاکید بر اینکه یکی از ضرورت‌های تحزب، نهادینه‌شدن احزابی‌ست که دیدگاه‌ها و مواضع خود را برای جامعه شفاف کرده باشند. در خصوص همکاری خود با این واحد نکاتی را بیان می‌کنند.

شاید کمتر شنیده باشید، اما یکی از انتظارات رایجی که متقاضیان عضویت در احزاب، از تشکیلات مربوطه دارند، شغل‌یابی است! آری. بسیاری از مراجعینِ تشکل‌های سیاسی که از بیکاری رنج می‌برند یا شغل ثابتی ندارند، به احزاب برای عضویت مراجعه می‌کنند و با گذشت زمان از آن‌ها انتظار فراهم‌کردن شغلی ثابت دارند.

کمیته بانوان از بدو تأسیس حزب در ساختار هیئت اجرایی پیش‌بینی شده بود و درواقع جزو 7 کمیته اصلی در کنار کمیته‌های تشکیلات، مباحث بنیادی، استان‌ها، فرهنگی و انتشارات، انتخابات و مالی و پشتیبانی قرار داشت

حوزه‌های حزبی مکانی است که اعضا در قالب یک گروه کوچک به تبادل‌نظر و آموزش یکدیگر می‌پردازند و مسائل تشکیلاتی و سیاسی را مورد بحث‌وبررسی قرار می‌دهند. از فروردین‌ماه دور جدید فعالیت این حوزه‌ها شروع خواهد شد و این امید می‌رود که در این دور تمام اعضا حزب در قالب حوزه‌ها سازمان‌دهی شوند.

اگر از مجموعه مطالب ارائه‌شده چیزی خاطرتان مانده باشد من با ورود در مباحث بنیادین در حوزه نگرش و عمل حزبی بیان داشتم که اصلاح‌طلبی در ایران نتوانسته خود را به‌صورت یک جریان مستمر و پویا معرفی کند و این ناتوانی باعث شده است تا در ساختار این مجموعه ارکان و مؤلفه‌های لازمه یک کار سیاسی (1. سازمان‌دهی 2. آموزش 3. انضباط تشکیلاتی 4. تبیین مسئولیت سیاسی) محض نهادینه گردد و ازاین‌روست که جریان اصلاح‌طلبی تا به امروز نتوانسته به سؤالاتی مانند چه چیزی را مطالبه کند، رفتار مطالبه‌گرانه خود را چگونه سامان دهد، دست نیاز و همراهی به‌سوی چه کسانی دراز کند و درنهایت خواست موردتوافق عمومی را چگونه با قدرت در میان بگذارد و به چه طریق آن را دنبال نماید؟ که درواقع تم اصلیِ کار با برنامه می‌باشد منعطف شود و در جهت پاسخ بدان‌ها به یک کار منسجم و منضبط تشکیلاتی تن دهد و ازاین‌روست که امروز بزرگ‌ترین دست آورد و یا انتظار این جریان در کلام یکی از مشهورترین افراد آن این‌گونه بیان می‌شود که «ما نامه‌هایی را به رهبری نوشته و ارسال کرده‌ایم و همین‌که ایشان نامه‌های ما را خوانده‌اند برای ما یک موفقیت محسوب می‌شود!!!!(نقل به مضمون)» و همین نگاه و به‌نوعی سامان‌دهی مطالبات نشان می‌دهد که در میان اصلاح‌طلبان چه مقدار کار و فعالیت حزبی بی‌مایه و سست است و همین عاملی می‌شود که مواضع و ارتباط باقدرت و حاکمیت سطحی و سخیف گردد زیرا که حزب اساساً به مجموعه‌ای اطلاق می‌شود که مهم‌ترین هدف و بزرگ‌ترین اقدامش تلاش برای کسب قدرت است تا بتواند آرمان‌های خود را در میدان عمل و برای بهبود در شرایط عمومی جامعه و ارتقای منافع عمومی عملیاتی بسازد و اگر نتوانست قدرت را به دست آورد و خود عامل بدان شود باید در جایگاه تبدیل مطالبات مردم به توصیه قرار گیرد تا پل ارتباطی بین حاکمیت و مردم شود که اگر با این نگاه به موضع اعلان‌شده توجه شود آیا جز این خواهد بود که بگوییم که اصلاح‌طلبان و یا بخش بزرگی از این نحله هنوز نتوانسته است به مفهوم درستی از آرمان، بهبود در شرایط عمومی و ارتقای در منافع ملی دست بیابد!!! بگذریم و به موضوع اصلی مطلب که همانا طرح و تفسیر چه چیزی را مطالبه و خواست منطقی و عقلانی خود بدانیم و یا بکنیم بپردازیم

دوستان تا بدین جای کار و در تلاش برای تأکید گذاردن روی این ادعا که اصلاح‌طلبی را در ایران نمی‌توان در قالب و قاموس حزب معرفی کرد به این شاخص‌های تا حدودی کمی اشاره کردیم که فعالیت حزبی عملاً باید دارای شاخص‌های 1- تشکیلات پایداری فعالیت حزبی را تحت تولیت بگیرد / 2- تشکل و یا حزب باید محل ثابتی داشته باشد / 3- اراده رهبران ملی و مذهبی آن بر کسب قدرت استوار باشد / 4- حزب با ابزار انتخابات به دنبال کسب و جلب حمایت عمومی باشد و با ارائه تکمله‌ای بر هریک از این موازین بیان داشتیم که دریک اشل عملی و قابل‌اثبات و آن‌هم در سطح کلان ملی اصلاح‌طلبان برای ایجاد هیچ‌یک از این شاخص‌ها تلاش سازمان‌یافته و مستمری نداشته‌اند.

در سال‌های اولیه دهه 80 و به دنبال شکست‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان– به‌ویژه در انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 – اصلاح‌طلبانِ بسیاری به دنبال راه چاره برآمدند. ناکارآمدی شورای هماهنگی احزاب اصلاح‌طلب، عملکردهای اشتباه دولتِ وقت، زیاده‌خواهی‌های احزاب و چند عامل دیگر منشأ این شکست‌ها شناخته شدند. لذا اصلاح‌طلبان ناگزیر در انتخابات 1392 متوسل به استراتژی جدیدی شدند (درخواست خاتمی از عارف برای کناره‌گیری). این استراتژی که البته با اغماض، می‌توان آن را یک استراتژی قلمداد کرد، گرچه کامل نبود اما توانست موفقیتی نسبی را برای جبهه اصلاح‌طلبی رقم بزند و اصلاح‌طلبان را پس از یک دهه، به پیروزی در یک انتخابات ملی برساند. در ادامه و تکمیل این مسیر در انتخابات سال‌های بعد – مجلس 94 و شوراهای 96 – مجدداً اصلاح‌طلبان توانستند علیرغم رد صلاحیت گسترده نامزدهای اصلاح‌طلب، با ایجاد ساختاری به نام شورای عالی سیاستگذاری پیروزی انتخاباتی را در آغوش کشند و لیستی توافقی را با نام امید، راهی ارکان قدرت نمایند. گرچه این فرایند ایرادات بسیاری داشت ولی در حد خود توانست مشکل انتخاباتی اصلاح‌طلبان را رفع کند و خصوصاً نسبت به سال 1392 که تمام مسئولیت بر دوش خاتمی گذاشته شده بود، گامی هرچند کوچک اما روبه‌جلو محسوب می‌شد. پس از انتخابات 1396 و اعتراضات زیادی که به این ساختار شد و به‌ویژه با توجه به نتایج نه‌چندان مطلوبی که از لیست امید چه در مجلس و چه در شوراها شاهد بودیم، مجدداً اصلاح‌طلبان بر آن شدند تا برای ساماندهی به فعالیت‌های تشکیلاتی و انتخاباتی خویش طرحی جدید را درافکنند. در این یادداشت تلاش می‌کنیم که اندکی موشکافانه به واکاوی موضوع اصلاح‌طلبان و کنش‌های انتخاباتی ایشان، بپردازیم.

دوستان تا بدین جای کار و در تلاش برای تأکید گذاردن روی این ادعا که اصلاح‌طلبی را در ایران نمی‌توان در قالب و قاموس حزب معرفی کرد به این شاخص‌های تا حدودی کمی اشاره کردیم که فعالیت حزبی عملاً باید دارای شاخص‌های 1- تشکیلات پایداری فعالیت حزبی را تحت تولیت بگیرد / 2- تشکل و یا حزب باید محل ثابتی داشته باشد / 3- اراده رهبران ملی و مذهبی آن بر کسب قدرت استوار باشد / 4- حزب با ابزار انتخابات به دنبال کسب و جلب حمایت عمومی باشد و با ارائه تکمله‌ای بر هریک از این موازین بیان داشتیم که دریک اشل عملی و قابل‌اثبات و آن‌هم در سطح کلان ملی اصلاح‌طلبان برای ایجاد هیچ‌یک از این شاخص‌ها تلاش سازمان‌یافته و مستمری نداشته‌اند.