برچسب:   "خیابان"

استاد سیدرضا رضوی، آهنگساز، نوازنده و خواننده تبریزی روز گذشته، دوشنبه 23 بهمن 1402 درگذشت. سیدرضا رضوی سال 1339 در خیابان بهار تبریز متولد شد. استاد رضا رضوی به خاطر علاقه وافری که به موسیقی داشت از همان دوران کودکی و نوجوانی به صورت تجربی موسیقی و نواختن سازهای موسیقی را آغاز کرد و با گذشت زمان و کسب تجربه بیشتر و همچنین فراگیری علم موسیقی وارد عرصه آهنگسازی شد.

زمانی نه چندان دور، که خبری از رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی و اینترنت نبود، کار احزاب و تشکل‌های مدنی هم برای برقراری ارتباط با مخاطب و رساندن پیام کمتر پیچیدگی داشت. روزنامه‌ها و اعلامیه‌های چاپی، رادیو یا تلویزیون، باتوق‌ها و غرفه‌های کوچک خیابانی، مجاری ارتباطی آنها با جامعه هدف بودند

استاد علی تجویدی در 15 آبان سال 1298 شمسی در تهران خیابان ری به دنیا آمد، او پسر هادی خان تجویدی اولین استاد مینیاتور در ایران بود. هادی خان جزو هنرمندان بزرگ و شاگردان ممتاز کمال الملک بود.

غذا دادن به گربه‌‌های خیابانی ممکن است عملی موجّه، مبتنی بر عواطف انسانی، از سر ترحّم و یا عملی پیش پا افتاده به نظر برسد اما غذا دادن به پرندگان و حیوانات آزاد، در بسیاری از شهرهای جهان غیرقانونی است

روزگاری بود که صاحبان این شغل می‌توانستند هر رهگذر یا مسافر و گردشگری را با عکس‌های زیبای خود شاد کنند. خلق تصویر خانوادگی یا دوستانه‌ای در پس‌زمینه‌ای از میراث‌فرهنگی، صحنه طبیعت

برای درک درست اتفاق‌های اخیر جامعه و تحولاتی که این روزها در در جایگاهی به نام خیابان آن صورت می‌گیرد، آیا این جنبش است یا انقلاب است است و نهایتاً این حرکت عظیم مردمی در چه نقطه‌ای می‌تواند به همبستگی ملی تبدیل و سامانه سیاسی موجود را تغییر دهد و در سپهر سیاست و جامعه طرحی نو در اندازد.

"زن زندگی آزادی"، شعاری که از شهریور 1401 تبدیل به مانیفستی برای آزادی خواهان ایرانی شده است. حقیقتِ در پس این عبارت نشان از ظلم و تبعیضی به درازای زیست اجتماعی و فردی زن در ایران دارد و محدود به عمر چهار دهه ای انقلاب 57 نیست؛ شاید بتوان گفت از زمانی که برای "منزل" و نه "زن" اندرونی می ساختند و به صدیقه دولت آبادی در کوی و برزن برای تلاش هایش جهت آموزش زنان، سنگ می زدند.

این روزها لابه‌لای صحبت‌های روزمره مردم، باحالتی که گوینده سعی در بی‌تفاوت جلوه دادن صورتش دارد، صدایش را پایین می آورد و می پرسد چه شد؟ پس شجاعت جوانان در خیابان و خون‌هایی که ریخته شد به کجا رسید؟ چرا تغییری حاصل نشد؟ همه این بگیر و ببندها الکی بود؟

انفجار شدید در خیابان استقلال استانبول / ادعای مشاور زلنسکی: ایران ارسال محموله موشک به روسیه را متوقف کرد / سرقت شبانه مهمات از پایگاه نظامی اسرائیل / ورود زنان افغانستان به حمام‌های عمومی و سالن‌های ورزشی هم ممنوع شد / روسیه تمرکز نشست گروه 20 بر مسائل امنیتی را رد کرد / ادعای وزیر خارجه فرانسه مبنی بر بازداشت 2 فرانسوی در ایران / دموکرات‌ها بار دیگر کنترل سنا را در اختیار گرفتند / نتانیاهو رسماً مأمور تشکیل کابینه شد / سوئد: دو برادر ایرانی تبار به نام‌های پیام و پیمان برای روسیه جاسوسی می‌کردند

این روزها، خیابان در مقابل چهل و چندسال حکمرانی در حال باز پس دادن آموزه هایی است. آموزه هایی که به علت فاصله زیاد جهان فکری و البته محدود حاکمان با مردم، نه در مدرسه و دانشگاه که در تنها فضای زیست نوجوانان و جوانان امروزی شکل گرفته است.

اعتراضات خیابانی پس از مرگ دلخراش مهسا امینی را می توان از جنبه های مختلف بررسی و تحلیل کرد. اما نکته قابل توجه در این حرکت اجتماعی حضور پررنگ دختران و پسران نوجوان و جوان بود که به صورت یکپارچه رهبری این اعتراض مدنی را بر عهده گرفتند.

در سال‌های گذشته با خروج آمریکا از برجام و عدم تمایل ایران برای توافق هسته‌ای، حجم و گستردگی لایه‌های پنهان بحران اقتصادی ایران در حال نمایان شدن است. افزایش نقدینگی و کاهش ارزش ریال بیشترین فشار را بر طبقه پایین و جامعه کارگری ایران وارد کرده است. سال 1400 شاهد بی‌سابقه‌ترین تعداد تجمع و اعتراضات کارگری در ایران بودیم. تصویر تجمع کارگران برای مطالبات صنفی و افزایش حداقل دستمزد به یک امر عادی در ایران تبدیل شده و حتی مسئولان و حاکمیت هم به این اعتراضات عادت کرده‌اند، تنها نتیجه این اعتراضات پهن کردن نمادین سفره خالی کارگران در کف خیابان جلوی مراکز دولتی و کارخانه‌های ورشکسته بوده است.

در سال‌های گذشته با خروج آمریکا از برجام و عدم تمایل ایران برای توافق هسته‌ای، حجم و گستردگی لایه‌های پنهان بحران اقتصادی ایران در حال نمایان شدن است. افزایش نقدینگی و کاهش ارزش ریال بیشترین فشار را بر طبقه پایین و جامعه کارگری ایران وارد کرده است. سال 1400 شاهد بی‌سابقه‌ترین تعداد تجمع و اعتراضات کارگری در ایران بودیم. تصویر تجمع کارگران برای مطالبات صنفی و افزایش حداقل دستمزد به یک امر عادی در ایران تبدیل شده و حتی مسئولان و حاکمیت هم به این اعتراضات عادت کرده‌اند، تنها نتیجه این اعتراضات پهن کردن نمادین سفره خالی کارگران در کف خیابان جلوی مراکز دولتی و کارخانه‌های ورشکسته بوده است.

ریزش ساختمان مترو پل آبادان/ ترور سرهنگ پاسدار «صیاد خدایی» در خیابان مجاهدین اسلام/ سقوط جنگنده آموزشی پایگاه هشتم شکاری اصفهان/ وقوع حادثه در مرکز تحقیقاتی وابسته به وزارت دفاع/ یونان نفت‌کش توقیف‌شده ایران را تحویل آمریکا داد/

با سلام در این شماره متأثر از زیست شهروندان که اخیراً به‌طور کم‌سابقه‌ای دشوار و ناامیدکننده می نماید سخن سردبیری ضمن تأکید بر ضرورت اقبال به حکمرانی حزبی تذکار می دهد اگر فشارهای طاقت‌فرسای اجتماعی از طریق تحزب مدیریت نشود، گزینه بعدی خیابان و اگر خیابان نشود گزینه زیرزمین تنها چاره کاهش فشارهای اجتماعی خواهد شد و سرمقاله ماجرای سفر اعضاء خانواده محمدباقر قالیباف برای خرید به ترکیه را بهانه یادآوری مسئولیت‌پذیری در سایه اهمیت دادن به مقوله تحزب کرده و این پرسش اساسی را مطرح می‌کند که در این قبیل موارد مسئولیت با کیست.

پر بیراه نیست اگر عدم حضور خرد و اراده ملی در ساختار مدیریت کلان سیاسی را یکی از چالش‌های اصلی مدیریتی تلقی کنیم. آیا دغدغه‌مندان نظام با هر هدف ملی یا غیر ملی، به این فکر کرده‌اند که اگر فشارهای طاقت‌فرسای اجتماعی از طریق تحزب مدیریت نشود، گزینه بعدی خیابان و اگر خیابان نشود گزینه زیرزمین تنها چاره کاهش فشارهای اجتماعی خواهد شد.