عبدالله تقی پور، عضو شورای پنجم شهر تبریز در گفت‌وگو با اراده ملت عنوان کرد:
بزرگنمایی:
گفتگو از: فائزه صدر
با توجه به تجربه حضور در شورای پنجم شهر تبریز، ارزیابی شما از عملکرد مجموعه شورای شهر چیست؟
امروزه نقش شوراها در نظارت بر عملکرد شهرداری تعریف می‌شود. درحالی‌که شورا پارلمانی محلی معرفی‌شده بود که وظیفه قانون‌گذاری و نظارت بر عملکرد شهرداری و سایر ادارات خدمت رسان در شهرها را برعهده داشت.
متاسفانه هر سال که شوراها پیش رفتند، نظارت بر عملکرد شهرداری به دخالت در امور اجرایی شهرداری تبدیل شد و شورا عموم وظایف خود در قبال شهر را تنها به دخالت در امور اجرایی شهرداری معطوف کرد.
در صورتی که با توجه به وظایفی که در قانون برای شوراها پیش‌بینی‌شده بررسی مشکلات و نارسایی های موجود در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، ورزشی، عمرانی و خدماتی شهرها بر عهده نهاد شورا است.
اما شوراها در تمام شهرها تنها با شهرداری کار می کنند و اعضای شوراها با مدیران شهرداری رقابتی ناسالم دارند. شوراها صرفا وظایف خود را در حیطه شهرداری می‌بینند و باروحیه دخالت در کار شهردار که در هر دوره بیشتر برجسته می‌شود و تمام بخش‌های اجرایی را دربرمی گیرد، پیش می روند.
همین دخالت در تمام جنبه‌های امور اجرایی شهرداری یکی از عوامل مهم و تاثیر گذار در انحراف و فساد شهرداری و شورای شهر است.
بعد از اتمام دوره پنجم حتی برای انتخابات ثبت‌نام نکردید. چرا این‌همه از این مجموعه فاصله گرفتید؟
من دوران خدمتم را در شهرداری تبریز سپری کرده بودم و بعدازآن دوره بود که با حضور در لیست امید و با انتخاب مردم تبریز به شورای شهر راه پیدا کردم.
من قبل از ورود به شورا اهدافی داشتم و حیطه وظایفم را برای خودم تعریف کرده بودم. متاسفانه در چهار سال شورا نتوانستم در آن مسیر فعالیت کنم و متوجه شدم مسیر مسدود است. از این جهت انتخاب کردم تا در حوزه‌ای غیر از شورا به خدمت گذاری ادامه بدهم.
شورای پنجم شهر تبریز وزن سنگینی داشت. همکاران برجسته و شخصیت‌های ارزشمند و فرهیخته‌ای داشتیم. بدون اغراق دو دانشمند در جمع ما بود. ولی همین مجموعه موفقیت چندانی نداشت.
نارسایی ها در ساختار شورا و رابطه‌ای بین شورا و شهرداری که از اساس غلط تعریف‌شده و نواقص قانونی اجازه نمی‌داد اهداف محقق شوند
با این وجود موفقیت‌های نسبی شورای پنجم نسبت به دوره‌های قبل مدیون همدلی و حس انجام وظیفه ذاتی اعضا بود و عملاً دیدیم که در دوره بعدی تکرار نشد.
من احساس کردم مجموعه شورای شهر باعث تاخیر در بحث خدمات‌رسانی، اجرا و پیشبرد پروژه‌ها و تحقق اهداف شهرداری در حوزه مدیریتی شهری می‌شود.
به نظر من اهدافی که در شروع کار شوراها مد نظر قانون‌گذار بود آن چنان که باید و شاید محقق نشده، ما هم به اهداف مد نظر نزدیک هم نشدیم. متاسفانه باید قبول کرد که شهرداری پیش از این موفق‌تر، سالم تر و سریع‌تر به وظایف خود عمل می‌کرد.
به نظر شما دلایل عدم موفقیت شوراها چیست؟ چرا منتخبین شهر در عمل به وظایف خود موفق نمی‌شوند؟
تجربه من می‌گوید شورا نمی تواند در ایران موفق شود. دلایل متعدد است. نبود فرهنگ کار تیمی و وجود نواقص قانونی را باید برشمرد. شوراها روحیه کار تیمی ندارند. نقص عدم وجود ناظر برای نهاد شوراها هم وجود دارد. شوراها عموما حسابرسی ندارد. این بخش از نگاه قانون‌گذار پنهان است.
مساله مهم بعدی انتخاب شهردار توسط شورا است. اگر شهردار به طور مستقیم و توسط مردم شهر انتخاب شود، چهار سال نگاه بالاسری و قیم مآبانه شورا به شهردار را نخواهیم داشت و لجبازی‌ها و اختلافات بعدی وجود ندارد. بعضا اختلافات شورا و شهردار شهر را قفل می‌کند.