بحران مرجعیت جامعه شناسی
حذف جامعه شناسان منجر به سخره گرفتن فعالیت اهل دانشگاه و عوام زدگی شده است.
گزارش
بزرگنمایی:
سارا شریعتی استاد دانشگاه تهران در بخشی از سخنرانی خود که در قسمت سی و هشتم برنامه «حذف و اضافه» از شبکه سه سیما پخش شد، در ارزیابی ۸ دهه فعالیت علوم اجتماعی در ایران به انتقاد از برخورد دانشگاه با اساتید علوم اجتماعی پرداخت و گفت:
فاطمه قدم
سارا شریعتی استاد دانشگاه تهران در بخشی از سخنرانی خود که در قسمت سی و هشتم برنامه «حذف و اضافه» از شبکه سه سیما پخش شد، در ارزیابی 8 دهه فعالیت علوم اجتماعی در ایران به انتقاد از برخورد دانشگاه با اساتید علوم اجتماعی پرداخت و گفت: چرا دانشگاه فعالیت علمی و معلمان خود را محصور می‌خواهد و چرا حق ورود به جامعه توسط آنها، خروج از دانشگاه است؟ چنین مناسباتی در نهایت منجر به سخره‌گرفتن فعالیت اهل دانشگاه و سپس عوام‌زدگی مفاهیم علمی می‌انجامد
این جامعه شناس گفت که مردم خودشان به نیاز خودشان برای تحلیل اجتماعی پاسخ می‌دهند پس در حالت میانه می توان گفت که ما با بحرانی از مرجعیت جامعه شناسی روبرو هستیم که جامعه دارد خودش تحلیل جامعه شناسی اش را انجام می‌دهد. اما در بدترین حالت این است که به این نیاز چه کسانی پاسخ می‌دهند، به نیاز تحلیل اجتماعی نسبت به پرونده‌های موجود جامعه چه کسانی پاسخ می‌دهند. عوام فریبان؟ عوام فریبانی که تحت عنوان عمومی کردن دانش علوم اجتماعی با ادبیات خود این دانش و این علم را از محتویات خالی می‌کنند؟ در نتیجه این دانش از محتویات خود خالی می‌شود و دچار عوام زدگی می‌شود که ما تا دیروز در نهادهای دیگر شاهد آن بودیم.
نتیجه گیری من این است که اگر دانشگاه و علوم اجتماعی بخواهد در متن حیات اجتماعی حضور داشته باشد باید اتفاقا به این موقعیت‌های در-خارج از دانشگاه بیندیشد. باید این فعالیت‌های خارج از دانشگاه به رسمیت شناخته شود باید این‌ها را تقویت و تشویق کرد. باید روزهای درباز از این دانشگاه بگذرد، اما حتی در روز همایش هم در دانشکده ما بسته است و این نشانه دهنده کمی نمادین است.
باید این پنجره‌ها و این پرده ها باز بشود تا دانشگاه یک خروحی به بیرون داشته باشد، به این دلیل که دانش ما یک دانشی است که دریک سطحی با زندگی اجتماعی مردم در آن بیرون پیوند خورده است و مردم آن بیرون انتظار دارند (که البته بخش زیادی هیچ انتظاری ندارند) آنهایی که از جامعه شناسان انتظار دارند، آنهایی که از اساتید علوم اجتماعی انتظار دارند به مسائل روزمره، به پرونده فقر و فساد و تضادها و شکاف‌های عمیق طبقاتی شان تا مسائل اجتماعی شان، تحول شان درباورها و مناسک شان به این پرونده‌ها بپردازند. به این اورژانس ها ما باید به آنها پاسخ بدهیم، یعنی دانشگاه و درغیر این صورت هستند کسانی که به جای اساتید و مسئولین دانشگاه به این پرونده‌ها پاسخ خواهند داد
