بزرگنمایی:

رحیم حمزه 
سال 1402 که به پایانش نزدیک می ‌شویم، سالی مالامال از تلخ‌ کامی‌ هاست. چه اینکه در همه ساحت ‌ها با انباشت ناکامی‌ ها و رنج‌ ها مواجه هستیم. آزار دهنده اینکه هیأت حاکمه در دست کسانی افتاده که هیچ نسبتی با اکثریت مردم ندارند و حاصل کار آن‌ ها یخ‌ بندان انتخابات 11 اسفند بود که دل همه دردمندان و دلسوزان کشور را آزرد و پایانی ناگوار را رقم زد و نشان داد که جمهور تخلیه گردیده و آرای آن‌ ها حتی در حد زینت هم ارزشی ندارد و از اولش هم آرزوی دموکراسی توهمی بیش نبوده و امری محال.
از همه این‌ ها درد آور سرنوشت اسلام گرامی که قرار بود عزت ‌آور و حیات‌ بخش باشد، که رفته‌ رفته صرفاً ملعبه دست عده ‌ای خاص از تیره و طایفه حجتیه گردیده و آن‌ هم از درون تخلیه شده و دستاویزی برای تأمین امیال و هوای نفسشان…، چه آرمان‌ هایی که پای آن ذبح شد و هزینه‌ های گزافی که پرداخت شد.
اکنون و اینجا دین و دنیای مردمان هر دو در معرض آسیب جدی بوده و چاره ‌اندیشی عاجل، ضرورتش را بیش ‌از پیش نشان می ‌دهد، جای درنگ نیست کاری باید و راهی پیدا کرد.
جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد، حال دارد جای خود را به حکومت اسلامی می‌ دهد و چه خطری بالاتر از این. اسلام به‌ خودی ‌خود ندارد عیبی، هر عیب که هست از مسلمانی ماست. مسلمانانی که لا تقف ما لیس لک به علم را از یاد برده ‌اند و بر امری که بدان علم و آگاهی ندارند پافشاری می ‌کنند.
حکومت را می گویم که مثل همه امور دیگر، بلد کار خودش را می‌ طلبد. از تقوا به دور است کسی که بلد نیست و ول‌ کن ماجرا هم نیست و به هر قیمت می‌ خواهد همه حکومت را قبضه کند. علاوه بر جمهوری اسلامی، استقلال و آزادی هم دارد آسیب می ‌بیند. این جاست که به تأسی از بنیان‌ گذار جمهوری اسلامی ایران، باید فریاد کشید: 
“ای دانایان به داد کشور برسید کشور از دست می ‌رود.
ای علمای اسلام به داد اسلام برسید اسلام از دست می ‌رود.”
علی (ع) در یکی از خطبه ‌های نهج ‌البلاغه وقتی می خواهد ویژگی و چگونگی جامعه جاهلی را رقم بزند، می ‌فرماید «بارض عالم‌ها ملجم و جاهل‌ها مکرم» ویژگی جامعه جاهلی این است که عالمان، آگاهی گستران و شفاف سازان در آنجا جایگاهی ندارند؛ اما غوغا سالاران اکرام می ‌شوند و شخصیت دارند.
و بترسید و بترسیم از روزی که نتوان بهار را تبریک گفت و تحویل حال به احسن حال را آرزو کرد؛ زیرا بهار و عید پیام‌ آور شادی‌ هاست و با تلخی سازگاری ندارد، بنابراین لاجرم و با اغماض پیشاپیش سال جدید را مبارک باد عرض می ‌کنم و آرزوی بهترین ‌ها را دارم.
عزت زیاد