نوشتار

بدحجابی (و اخیرا بی‌حجابی) از اموری است که سالهاست نظام را با خود درگیر کرده، و راه‍های متعددی برای حل آن پیش گرفته شده، اما نه تنها معضل برطرف نشده بلکه کمّا ًو کیفاً بر شدت آن افزوده شده است.

به تازگی با مفهومی مواجه شدم که حزب حاما بکار برده بود وبه نظرم عبارت دلنشینی بود و به این نتیجه رسیدم که کمی در خصوص این واژه تأمل کنم و بیشتر مورد کند وکاو قرار دهم چرا که از عوامل ضروری جامعه ماست وگامی است به سوی دموکراسی ومردم سالاری. شاید یکی از مشکلات اساسی جامعه و نظام سیاسی امروز ما همین است ومتاسفانه قرون متمادی نظام‌های استبدادی وقبیله ای وتسلط این فرهنگ بر جامعه ما موجب خسارت جبران ناپذیری گردیده است

بعد از سقوط بالگرد رئیس جمهور و قرار گرفتن جامعه در مقابل این واقعیت که باید با انتخاباتی فوری، چهره جدیدی برای تصدی منصب مسئول اول دولت معین شود، سیل دلدادگان به قدرت و شیفتگان به کیش شخصیت، روان شد تا با شلوغ کردن میدان، مشروعیتی به روال نامعمول چنین گزینشی داده شود !!!

تازگی ها مردمی را می‌بینیم که پشت سرهم روی صفحه گوشی ضربه می زنند! ازداخل تاکسی و مترو گرفته تا صف نانوایی و کافه ها و حتی در میان مکالمات دوستان، هر جا که نظر می کنیم مردمی را می‌بینیم که سه انگشتی و چهار انگشتی و حتی هشت انگشتی روی تاچ ضربه می زنند.

تغییر در مدیریت کلان حزب صحبت امروز و دیروز نیست. چند سالی می شد که آقای دکتر حکیمی پور _ دبیرکل سابق حزب اراده ملت ایران- اصرار بر این موضوع داشت که شخص دیگری از اعضای حزب سکان مدیریت را در دست بگیرد.

احسان خاندوزی وزیر اقتصاد دولت ابراهیم رئیسی در اظهار نظری کم‌سابقه درباره آینده مدیریت کشور گفته است؛ با نسلی مواجه هستیم که انگیزه و تمایلی در امر اداره کشور ندارند!

عضویت ایران در اتحادیه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای به سال‌های پس از جنگ جهانگیر دوم می‌رسد. امروزه سازمان‌ها و اتحادیه‌های اقتصادی بین‌المللی نقشی پررنگی- به ویژه در وضعیت اقتصادی و سیاسی جهان- ایفا می‌کنند که کمی با کارکرد این نهادها در گذشته متفاوت است. در جهان امروز دست‌کم پنج اهمیت می‌توان برای این اتحادیه‌ها برشمرد:

بدون تردید در یکی از نادرترین دوران های تمدنی ایران هستیم، دورانی که در آن احساس عمومی بر این است که حکومت همه چشم و گوشش را بر مطالبات بسته و یا به نوعی به بی ارتباطی با محیط پیرامون رسیده است و کنشگران سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه به تابع و نقال تحرکات حکومت و عاملان داخلی و خارجی اش مبدل شده اند.

همانطور که دوستان در جریان هستند غایت و هدف بنده از طرح این مطالب این است که چطور پس از یک قرن و اندی که از مشروطه میگذرد ما موفق به ایجاد یک حکمرانی حزبی نشدیم.

برای توصیف سخنان غیر واقعی از عبارت “دروغ” و “دروغگویی” استفاده می کنیم. البته درباره ی این واژه هم مانند همه ی واژگان، تسامح بسیاری به خرج می دهیم و در اموری مختلف از آن کمک می گیریم. با این کار احساس خود را نسبت به یک موضوع می رسانیم. مثلاً وقتی خبری را که از زبان یک سیاستمدار شنیده ایم، دروغ می نامیم

مجالس سیاسی انواع مختلف دارند. در ابتدا جمعی از اشراف و نخبگان برای انجام مشورت توسط قوه مجریه گرد هم می آمدند. مجلس مهستان، مجلس الیگارش ها و پارلمان های آریستوکرات ها در راستای مشورت دادن به پادشاه یا نخست وزیر شکل می گرفت.

معمولا انتخابات در تمام کشورها به شکل حزبی برگزار می شود. حتی در کشورهای اطراف ما مثل ترکیه و پاکستان هم انتخابات به شکل حزبی است و احزاب در انتخابات نقش اساسی دارند. ولی چرا در کشور ما با وجود احزاب متعدد و گوناگون چنین چیزی ممکن نیست؟ احزاب نقش اساسی در انتخابات ندارند و وزن هیچ حزبی در این میان مشخص نیست.

تندروها تلاش هم جانبه خود را به کار گرفتند تا زمزمه رد صلاحیت حسن روحانی به خبر قطعی رد صلاحیت تبدیل شود. اما رویکرد روحانی در مقابل این تصمیم شورای نگهبان چیست؟ تندروها به خواسته خود رسیدند و تعیین تکلیف های چند ماه اخیر برای شورای نگهبان، جواب داد و خواسته آنها عملی شد و صلاحیت حسن روحانی در انتخابات مجلس خبرگان رهبری تایید نشد.

دراین مطلب به عنوان یک فیزیولوژیست، از نگاه فیزیولوژی و به عبارت دیگر نوروفیزیولوژیک به نسبت میان جنبه های روانی واکنش های بشر و محیط زیست می پردازیم.

امروز ایران با انواع معضلات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و زیست محیطی مواجه است. کارشناسان در بسیاری از موارد درک خوبی از این معضلات و علت آنان داشته، راه حل هایی ارائه می کنند.

کشورهای در حال توسعه و فقیر اگر به طرف فقر اقتصادی و رکود بیشتری بروند تهدید بزرگی برای محیط زیست خواهند بود در کشورهای در حال توسعه ای که دچار فقر شده اند به محیط زیست پناه می برند و عدم مصرف نادرست از منابع آبی و گیاهی، خشک کردن جنگل ها، پیشروی زمین های زراعی و عدم مدیریت پسماند آسیب های جبران ناپذیری به محیط زیست می زنند که عواقب آن گریبانگیر کل کره ی زمین می گردد. زمین گرد است و هیچ آلودگی در آن گم نمی شود

زباله ‌های پلاستیکی که در رودخانه ‌ها شناور هستند به سرعت از مکان ‌های اصلی خود دور می ‌شوند و وقتی هیچ مالک واضحی برای آن‌ها وجود نداشته باشد، هیچ کسی بازیابی را به عهده نمی‌گیرد، ولی اگر زباله‌های پلاستیکی پس از ورود به رودخانه ‌ها به سرعت بازیابی شوند به نفع جامعه محلی، دولت و صنعت خواهد بود؛ که اگر بتوان این کار را مقرون‌ به‌ صرفه را انجام داد و پلاستیک ‌ها را به کالای مفید تبدیل کرد، در پی آن سایر زباله ‌های پلاستیکی سریع ‌تر جمع ‌آوری می‌شوند.

واقع گرایی و برنامه ریزی واقع بینانه، بر اساس شناخت و تحلیل واقعیت ها، توجه به حقایق اقتصادی درتصمیم گیری اقتصادی، قابل فهم و قابل سنجش کردن معیارهایی مثل عدالت در تصمیم گیری با استفاده از شاخص های اجتماعی و تفکیک حوزه تصمیم سازی از حوزه تصمیم گیری و شرط لازم بودن حوزه تصمیم سازی نسبت به حوزه تصمیم گیری و پذیرش الزامات و هزینه های تصمیم گیری و اهمیت دادن به مباحث فلسفه اجتماعی، اخلاق اجتماعی و عدالت اجتماعی و اقتصاد سیاسی از جمله مهترین الزامات این نظام است.

اکنون که در حال نگارش این سطور هستم، چهل و شش روز از سال تحصیلی گذشته. همه چیز به طرز عجیبی درهم و برهم است! هیچ چیزی سر جایش نیست! نه اینکه بعد از سیزده سال کار در آموزش و پرورش انتظار داشته باشم که همه چیز روبراه باشد، نه، اما امسال به طرز عجیبی مصیبت زدگان را مانند هاییم!

همین دو ماه پیش بود که اوضاع داخلی اسراییل از محل سخت سری نتانیاهو در بحث اصلاحات قضایی چنان به هم ریخت که کسی فکر نمی کرد این کشور بتواند از این مهلکه جان به سلامت ببرد، اما بحران حاصل از تهاجم حماس همه چیز را در اسرائیل به حال اولش برگرداند و از جمعیتی متفرق، مردمانی هم آوا و هم گرا ایجاد کرد.

اگر کار ویژه اصلی احزاب را دستیابی به قدرت و کسب کرسی های نمایندگی بدانیم، مهمترین مسئله ای که پیش روی کنشگران سیاسی قرار می گیرد، فراهم کردن بسترهای نهادینه و قانون مند جهت مشارکت سیاسی افراد و گروههای مختلف اجتماعی است.

جای دارد در کنار همه ی مطالبی که در خصوص زنان نوشته می شود اشاره ای به نقش وراثت بیولوژیک زنان داشته باشیم.

همه ما که قصد برقراری ارتباط با قدرت را داریم کنشگر سیاسی نامیده می شویم. حال سئوال این است که اساسا چه نیازی به این هست که با قدرت که در معنا به توانایی تحمیل اراده بر دیگران آنهم در بسیاری از اوقات درجهت مخالف میل آنها می باشد، ارتباط برقرار شود ؟

مقوله دموکراسی و فرآیند گذار نظام های غیردموکراتیک؛ امروزه موضوع مهمی در جامعه شناسی سیاسی است که مورد توجه بسیاری از محققین به خصوص بعد از موج سوم قرن بیست و یکم قرار گرفته است. این نوشتار بر آن است که با ابهام زدایی از واژه ی دموکراسی معانی و ابعاد مختلف آن را بیان کند.

یکی از واقعیت های ملال آور تاریخی که بصورت عادت در حوزه کار سیاسی در ایران چهره کرده اختصاصی شدن تولیدات سیاسی برای نخبگان و روشنفکران می باشد یعنی حزب با احساس افتخار تمام می کوشد تا نخبه ها و فرهیخته های بیشتری را جذب خود کند تا آنهایی که به ویترین حزب نگاه می کنند

سؤال این است که احزاب سیاسی از چه راه‌ هایی می توانند باعث تأمین منافع ملی شوند؟ پاسخی که می توان ارائه کرد این است که بر مبنای رویکردهای مطرح شده درباره نقش و کار ویژه احزاب سیاسی در ایران، می توانند عاملی برای ترویج معنویت و کرامت، تلاش برای کسب قدرت و...

مردم ابزار و هدف توسعه هستند. اما قدرت، منابع و منافع آنها متفاوت است و چنانچه دولتی بخواهد کارآمد باشد باید نماینده و پاسخ‌گوی همه آنان باشد. در حکمرانی خوب بین سه رکن اصلی دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی ارتباط نزدیکی وجود دارد با ورود شهروندان یا به مفهوم سازمان‌یافته‌تر آن، جامعه مدنی، به عرصه تصمیم گیری و سیاست‌گذاری، جریان اداره کشور از یک نظام اقتدارگرا و آمرانه به فرایندی مردم‌سالار و مشارکتی تبدیل خواهد شد.

بدون‌تردید در یکی از سیاه‌ترین دوران‌های سیاسی ایران در موضوع تحلیل از موقعیت به سر می‌بریم سیاه‌ترین از آن جهت که حاکمیت بدون اشاره به این نکته که محصول روشنش چیست و چه تأثیری در سرنوشت مردمان دارد مخاطبان خود را از مجرای مغلطه اغراق و دوگانه سازی از یک پدیده گمراه می‌کند تا از قبول مسئولیت در قبال اتفاق‌هایی که می‌افتد و منجر به بروز تهدید علیه منافع ملی می‌شود مصون بماند.

زن به‌عنوان نیمی از موجودیت جامعه انسانی پا به‌پای مرد در شکل گیری همه تحولات مؤثر بوده است در ایران هم چه قبل از اسلام و چه بعد از آن زن در حیات سیاسی جامعه نقش آفرینی داشته و حتی در این حوزه به مقام پادشاهی رسیده است

هم اکنون که در آستانه برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای ایران هستیم. شاهد اقدامات بی‌سابقه‌ای از طرف حاکمیت هستیم که در ادوار مختلف چنین مواردی را شاهد نبودیم. به‌طوری‌که صدا و سیما حدود ۸ ماه قبل از انتخابات بر طبل برگزاری انتخابات کوبید و برنامه‌های گسترده‌ای را در دستورکار قرار داد.