برچسب:   "هنر"

پرویز تناولی هنرمند نام آشنای غربت گزیده ایست که فارغ از بعد مکان، قلبش برای این خاک می تپد و این تپش به قدری قوی است که توانسته مرزهای جغرافیایی را درنورد.

فیلیپ کودل یکی از پرکارترین و مطرح ‌ترین نویسندگان و هنرمندان فرانسوی ا‌ست که تا کنون با تجربه‌های متعدد، صاحب نام و شهرت جهانی شده است. کودل از جمله برای کارگردانی فیلمش «دیرزمانیست دوستت دارم» جایزه بفتا را دریافت کرده و با بیش از 40 اثر و رمان‌ هایی که جوایز زیادی را از آن خود کرده و به زبان‌ های مختلف ترجمه شده‌ اند، می ‌تواند یکی ازهنرمندان معاصر قابل توجهی باشد که آشنایی با آثار او حائز اهمیت است.

فروخ فرخزاد شاعر و هنرمند نام ‌آشنا، به تاریخ پانزدهم دی ماه 1313 در تهران متولد شد. (از تاریخ تولد فروغ دو روایت وجود دارد؛ هشتم و پانزدهم دی ‌ماه. اگر آثار نگاشته ‌شده درباره‌ او را بررسی کنیم، قول دوم (پانزدهم دی) قوی‌ تر است و مشخصاً کتاب کسی که مثل هیچ کس نیست که گردآورنده‌ آن خواهر فروغ، پوران فرخ ‌زاد، است آن را تأیید می‌کند.)

هنری کیسینجر در 100 سالگی درگذشت. این دانشمند علوم سیاسی آمریکایی، به عنوان مشاور امور امنیت ملی و به عنوان وزیر امور خارجه، تأثیر عمده ای در شکل دادن به سیاست خارجی آمریکا از سال 1969 تا 1976 و در زمان روسای جمهور، ریچارد نیکسون و جرالد فورد داشت.

منطقه تجاری اداری جدید مصر، در صحرای نزدیک قاهره در دست ساخت است. «توسعه شهری، وضعیت نیروهای کار و نابرابری» سوژه ‌های این اثر هستند.

هدف واقعی آموزش تئوری باید تشویق هنرجو به کسب مهارت بیشتر در کار موسیقی باشد. به عبارت دیگر هنرجو باید بتواند هر آهنگ را از روی نت بخواند، هر ملودی را که می‌شنود، نت آن را روی کاغذ بیاورد.

جمی، هنرمند معاصر هلندی که مسیر خلاقانه وی در سپهر هنر، با رنگدانه ‌ها و قلم مو آغاز شد

استاد علی تجویدی در 15 آبان سال 1298 شمسی در تهران خیابان ری به دنیا آمد، او پسر هادی خان تجویدی اولین استاد مینیاتور در ایران بود. هادی خان جزو هنرمندان بزرگ و شاگردان ممتاز کمال الملک بود.

سید مهدی ناظمی‌ قره ‌باغ، دارای دکتری فلسفه محض از دانشگاه اصفهان، مؤلف و پژوهشگر حوزۀ فلسفه است. وی همچنین استاد فلسفه و عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی است. ناظمی قره باغ در گفت و گو با خبرنگار اراده ملت از روند و تبعات واگذاری حوزه آموزش به بخش خصوصی صحبت کرد که در ادامه می خوانید:

اگر اهل خواندن داستان یا تماشای فیلم باشیم، بویژه در بسیاری از فیلمهای کمدی و طنز، به احتمال زیاد به این سوژه برخورده‌ایم که شخصیتی از بین کاراکترهای داستان، با فریب دیگران خودش را جای یک سیاستمدار، یک هنرمند، یک وکیل، یک پزشک، یک کشیش یا حتی یک پادشاه جا می‌زند و همزمان که مخاطب از شدت دلهره و اضطراب، خرابکاری‌های بزرگ و بزرگتر او را در سکانس‌ها یا صحنه‌های آتی داستان پیش‌بینی می‌کند، این فضاحت‌ها یکی پس از دیگری صورت واقعیت می‌گیرند تا بالاخره رسوایی بزرگ و عریان رخ می‌دهد و پرده از واقعیت هویت دروغین وی برداشته می‌شود.

به گفته علی دهباشی، هر رشته‌ای ادبیات خودش را دارد و ادبیات محیط‌زیست مرهون نام هنریک مجنونیان است. کافی است جستجوی کوتاهی راجع به مجنونیان داشته باشیم تا درستی این گفته را دریابیم. بیش از 50 اثر پیرامون محیط‌زیست ایران. از دریا و ساحلش در جنوب تا رشته کوه‌های البرز و زاگرس

داشتن هوش موسیقایی به این معنی است که نسبت به عوامل مختلف هنر موسیقی درک و شناخت وجود داشته باشد البته این شناخت بسیار نسبی متنوع و از محدودیت‌های خاص خود برخوردار است.

قالی پازیریک با حدود 2500 سال قدمت، قدیمی‌ترین و کهن‌ترین فرش کشف شده در جهان بشمار می‌رود که با کشف آن قدمت فرش‌بافی انسان، به بیش از این زمان نیز تخمین زده می‌شود.

قطعا با مدیران کوتوله برخورد داشته‌ایم ؛ مدیرانی که علاقه مند به زندگی جلبکی در باتلاق‌های خودساخته پیرامونی‌اند. مهم‌ترین ویژگی یک مدیر کوتوله آن است که اگر میزش را از وی بگیری هنر و ایده‌ای برای ارائه نداشته و به قول خودمان حرفی برای گفتن ندارد.

بتهوون کار خودش را عامل سقوط هنر بایدن و مسائل نمی دانست که خیلی چیزها از آنها آموخته بود ولی از آزادی نویافته اش لذت میبرد. روشن است که بتهوون پس از سال 1815 یعنی در آخرین دوره آفرینندگیش نمی‌توانست همان موسیقی مبارزه و پیروزی را که در دوران ناپلئون تصنیف کرده بود به روی کاغذ بیاورد.

بتهوون کار خودش را عامل سقوط هنر بایدن و مسائل نمی‌دانست که خیلی چیزها از آنها آموخته بود ولی از آزادی نویافته‌اش لذت میبرد. روشن است که بتهوون پس از سال 1815 یعنی در آخرین دوره آفرینندگی‌اش نمی‌توانست همان موسیقی مبارزه و پیروزی را که در دوران ناپلئون تصنیف کرده بود به روی کاغذ بیاورد

من و مای ایرانی هر چند خود را به صورت تاریخی آرزومند توسعه و بهبود نشان داده‌ایم و در هر برهه‌ای، تحول و تغییر را با این منطق دنبال کرده‌ایم که در پی نجات از فقر و فلاکتی هستیم که تا بن استخوان‌هامان ریشه دوانده است. اما مسلم آنست که در این امر، موفق نبوده‌ایم

موسیقی با آنکه در طی زمان پیش می‌آید و ساختارهایی پدید می‌آورد که دیدنی یا لمس کردنی نیستند، ماهیتاً چیزی عینی می‌آفریند که ظاهراً بیرون از وجود هنرمند و شنونده وجود دارد. از ویژگی‌های موسیقی این است که حتی پس از آنکه به روی کاغذ می‌آید، وقتی به منصه‌ی ظهور می‌رسد که اجرای زنده آن اتفاق بیفتد.

در این قسمت از سلسله بحث‌های موسیقی برای همه قصد داریم ذهن خواننده گران‌قدر را با مفاهیم بیانی اندیشه و تفکر در موسیقی آشنا سازیم، البته این بحث بسیار گسترده است که ما تلاش خواهیم کرد به صورت اجمالی و آسان یاب آن را در اختیار مخاطب فرهیخته قرار دهیم، بسیاری از مردم موسیقی را خالص‌ترین هنر انتزاعی می‌دانند که چندان از دنیای خارج یعنی طبیعت، جامعه و تاریخ تأثیر نمی‌پذیرد.

محمود کیانوش می‌گفت که باید دید ما از شعر به معنای جهانی آن چه انتظاری داریم، شاید در ایران، مردم با شعر بیش از نوع‌های دیگر ادبی پیوند داشته‌اند و دارند و مخصوصاً از انقلاب مشروطیت تا به امروز، شعر وظیفه‌ای بیرون از حیطه هنر و ادبیات برعهده داشته و این خود یکی از مهم‌ترین عامل‌های آشفتگی موقعیت شعر در ایران بوده است.

اگر حکومت‌کردن را به توانایی کنارآمدن و یا دورزدن مشکل تعریف کنیم که با اعمال قدرت انحصاری برای ساکت کردن و به راه داشتن مردم ممکن می‌شود. حکمرانی را می‌توان به تولید مستمر راه‌های عملی شناسایی و حل مشکل برای رفاه و آسودگی ملت مشابهت داد که با مشارکت همگانی به دست می‌آید

آنچه طی دو قسمت پیشین مورد بررسی قرار گرفت، بیان کلیاتی بود در حوزه آموزش موسیقی که می‌بایست توسط معلمان و هنرجویان این رشته پراهمیت هنری مورد توجه قرار گیرد. ایجاد رکود در فعالیت‌های هنری و عدم بروز خلاقیت در آثار هنرمندان همگی ریشه در بنیان‌های آموزشی آنها دارد

نام کتاب: نافرمانی مدنی نویسنده: هنری دیوید ثورو ترجمه: غلامعلی کشانی انتشارات: قطره تعداد صفحات: 143

چنان‌چه در قسمت گذشته به سمع و نظر هنردوستان و فرهیختگان گرامی رسید، به صورت کلی مواردی را پیرامون مسئله مهم و بنیادین آموزش‌های پایه در حوزه موسیقی مطرح کردیم. قرار است این مجموعه از بحث‌ها با همکاری و نظرات سازنده هنرمندان ارجمند و صاحبان اندیشه به سمت و سویی سوق یابد که بتواند برای مخاطب خود آورده علمی، قابل فهم، ملموس و اجرایی داشته باشد.

در این بخش از نشریه قصد داریم تا بدون مقدمه‌چینی سلسله بحث‌هایی را آغاز نماییم پیرامون این شعار دموکراتیک، جامع و رسا: موسیقی برای همه. در این گذار از دیدگاه و نقطه نظر مخاطبان فرهیخته و هنرمندان گرامی نیز سود جسته تا این مهم منجر به حصول نتایج غایی خود که همانا ارتقاء سطح کیفی و کمی فرهنگ موسیقی فاخر و ملی ایران است بشود،

هیدگر در رساله ای به نام «حقیقت و نسبت آن با هنر» آورده است: سرآغاز کار هنری و هنرمند ، هنر است. یعنی هم اثر هنری و هم هنرمند از هنر نشات می گیرند.

در دو بخش پیشین این نوشتار، تحت عنوان “فلسفه و هنر زیستن 1 و 2”، ابتدا به بحث فلاسفه در مورد کاربرد داشتن یا نداشتن فلسفه در چگونگی زندگی و بهینه‌سازی زیستن پرداختیم و پس‌ازآن، با ذکر نمونه‌هایی، تلاش فلسفه ورزان را برای بازخوانی یک مکتب یا دیدگاه فلسفی یک فیلسوف خاص در جهت گزینش و بیرون کشیدن روش خوب زیستن بازنمایاندیم.

نام کتاب: سرزمین گوجه‌های سبز نویسنده: هرتا مولر مترجم: اوینا ترنم انتشارات: هنر پارینه تعداد صفحات: 260 صفحه

داستان این فیلم در آلمان شرقی در سال‌های آخر دوران استیلای حزب کمونیست رخ می‌دهد. اشتازی پلیس مخفی امنیت کاملاً جدی در حال کنترل هنرمندان و نویسندگان است. وزیر فرهنگ و هنر طی مأموریتی که به مقامات اشتازی می‌دهد از آنان می‌خواهد گئورگ درایمن؛ نمایشنامه‌نویس برجسته را تحت نظر بگیرند.

تنش‌های سیاسی و اختلافات مذهبی و موضوعات مرتبط با ملی‌گرایی همیشه از چالش‌های اصلی در بسیاری از مسابقات ورزشی در سراسر دنیا بوده است. رابطه ورزش و سیاست سطوح کارکردی مختلفی دارد. بسیاری از ورزش‌ها برای برآوردن نیازهای اجتماعی طراحی‌شده‌اند، از هنرهای رزمی ژاپنی که به‌عنوان وسیله‌ای برای رشد معنوی و نظم اجتماعی شناخته می‌شود تا حضور جنجالی جان کارلوس و تامی اسمیت در مراسم اهدای مدال مسابقات دوی 200 متر بازی‌های المپیک 1968 مکزیکوسیتی که با دستکش و جوراب مشکی و بدون کفش برای اعتراض به نژادپرستی در امریکا بر روی سکو رفتند یا حتی حذف گسترده تیم‌های روسیه در مسابقات مختلف ورزشی در ماه‌های اخیر، همه نشان از اهمیت و جایگاه ورزش در منازعات سیاسی دارد.

چنانکه در قسمت قبلی همین نوشتار عرضه شد، آموزه‌های اپیکوری، تلقی و خوانش آدوئی از تاریخ فلسفه مشتی ست نمونه خروار. حتی اگر غایت و هدف فعالیت فلسفه و ذات هویتی آن نبوده باشند، سراغ جستن از چنین تلاش‌هایی در طول تاریخ فلسفه کار چندان دشواری نیست. برخی نحله‌ها و فلاسفه، همچون اپیکوریان، رواقیون و یا حتی کلبیون به‌صراحت در پی چنین هدف‌هایی هستند و برخی دیگر از حکمت‌ها و فلسفه‌ها دارای چنین پتانسیلی در بطن خویش‌اند تا جائیکه اگر باهدف استخراج روش زندگی به سراغشان برویم و به بازخوانی آن‌ها بپردازیم، دست‌خالی بر نخواهیم گشت.

هنر بازتاب احساسات و آمال انسان‌ها است و نمایشگاه‌های هنری در ابعاد مختلف ما را با آرزوها، خواسته‌ها و احساسات هنرمندان سرزمینمان آشنا می‌کند لذا ما دیدار از این نمایشگاه را گرچه ممکن است موردپسند همه منتقدان و هنردوستان نباشد به شما توصیه می‌کنیم.