سرویس سیاسی- علی مهری:
گفت‌وگو با سید معروف صمدی 2:30 بامداد چه شد
سخن سردبیری
بزرگنمایی:
زندگی ادامه دارد و از ورای همه بدی‌ها و خوبی‌ها می‌گذرد. خاطرات خوب یا بد، این زندگی است که ادامه دارد بعضی‌ها تصورشان این است به هر قیمتی می‌توان به اهداف خود رسید این‌که چه بلایی سر دیگران میاید مهم نیست در گذر زمان فراموش می‌شود چون زندگی ادامه دارد؟! اگر این استدلال درست است، وجه تفاوت ما با دیگرانی که تحت هر عنوانی دینی، شرعی، ماکیاولی و غیره مانند اصولگرایی و انقلابی گری و یا حقوق بشر و دموکراسی و جمهوری‌خواهی و ... حقوق ذاتی انسان‌ها را در اقصی نقاط دنیا نادیده می‌گیرند چیست؟ تفاوت ما با دیگران چیست؟ فقط در نام‌گذاری است؟ آیا این کفایت میکند که ما صرفاً خود را اصلاح‌طلب بدانیم؟ و بر تضییع حقوق انسان‌ها صرف‌نظر از این‌که با ما هستند و یا برما بی‌تفاوت بگذریم؟ متأسفانه ما امروز به‌جایی رسیده‌ایم که حتی در دایره خودی‌ها هم دسته‌بندی داریم. بعضی وقت‌ها حتی چشمانمان را بر متحدان استراتژیک خود می‌بندیم و خود را متفاوت‌تر از پایگاه اجتماعی خود می‌بینیم و دفاع را فقط در جایی جایز می‌دانیم که نفع آنی برای ما داشته باشد و با سیاهی لشگرهای خود برخوردی بسان برده داریم؛ برده‌هایی که چاره‌ای جز همراهی با ما ندارند، چیزی جز سقوط اخلاق نمی‌توان نام نهاد. این سقوط اخلاقی را ما از کسانی شاهد هستیم که در کوران حوادث و به برکت فقدان رسانه‌های واقعی و پروپاگاندای رسانه‌های اصلاح‌طلب توانسته‌اند برند اصلاح‌طلبی را بنام خود حک کنند. حوادث دی‌ماه ۹۶، اصلاح‌طلبان راهم خطاب خویش قرار داده بود و به‌نظرما اکنون زمان آن است که به خویشتن اصلاح‌طلبی خود بار دیگر رجعت کنیم و این خدایگان اصلاح‌طلبی را از اریکه‌های خودساخته به زیرکشیم تا مردم زجرکشیده و اقشار فرودست جامعه نیز موردتوجه قرار گیرند. قرار نیست اصلاح‌طلبی برند عده‌ای خاص باشد و یا در ملک طلق‌شان... اصلاح‌طلبی راهی در تداوم همان جنبشی است که از یک کلمه مستوفی آغاز شده و تا سرانجام آن را خواهیم پیمود و هیچ‌گاه در ملک طلق کسی یا کسانی هم درنیامده است. براین باور است که برخلاف بعضی‌ها نمی‌توانیم قبول کنیم گذر زمان می‌تواند روی هر چیزی سرپوش بگذارد. در انتخابات دوره پنجم شورای شهر تهران بااینکه سید معروف صمدی یکی از کاندیداهای قطعی لیست امید بودند، اما در دقیقه نود و در آخرین لحظات مانده به شروع تبلیغات انتخاباتی ایشان به شیوه‌ای رازآلود از ادامه کاندیداتوری و حضور در لیست امید حذف شدند، ما به‌عنوان هفته‌نامه اراده ملت پیگیری این مسئله را تا نتیجه نهایی و انجام مصاحبه با افراد مطلع ادامه خواهیم داد تا ابعاد این ماجرا موشکافی و حقیقت آشکار شود. انجام مصاحبه با ایشان درواقع گشایش پرونده‌ای است که با اقناع افکار عمومی خاتمه خواهد یافت. ابهامات و رازآلودگی آن باید گشوده شود. ن رسالتی است که ما احساس می‌کنیم و هیچ مسامحه‌ای با هیچ‌کس نخواهیم داشت.
مسئله‌ای که برای ما حائز اهمیت است - منظورم از ما یعنی هفته‌نامه اراده ملت – واکاوی مسئله و کشف حقیقت است و کاری هم به جنبه‌های سیاسی ماجرا نداریم. چون احترام به مخاطب چنین ایجاب میکند و البته رسالت مطبوعات هم همین را می‌گوید ما با پروپاگاندا کاری نداریم که چون ارگان رسمی حزب اراده ملت هستیم و یا چون جزو مطبوعات اصلاح‌طلبی قرار می‌گیریم می‌بایستی محافظه‌کاری و لاپوشانی کنیم ازاین‌رو مهم برای ما واکاوی مسئله است و اگر نقصی هست باید آشکار شود تا اصلاح را از خودمان شروع کنیم و هرکس مسئولیت سهم خود را بپذیرد. ما در عرصه مطبوعات دوست و دشمن کسی نیستیم بلکه دوست حقیقت و دشمن دروغ و لاپوشانی هستیم. با این وصف، می‌بایستی در جزئیات بیشتری وارد شد ... البته قبول دارم که به‌هرحال و به هر دلیلی محدودیت‌هایی برای یک فرد سیاسی وجود دارد ... ولی باید به خواست و کنجکاوی مخاطبین هم احترام گذاشت تا هیچ مسئله‌ای فراموش نشود؛ بنابراین خواهش می‌کنم مسئله را با جزئیات بیشتری بیان کنید. موضوع حذف نام شما از لیست امید بعد از اعلام رسمی آن در سایت شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان و جایگزینی نام جناب الویری رازآلود و ابهام‌آمیز بود و محل علامت سؤال. اکنون بعد از گذشت یک سال فرصت خوبی است که آن موضوع را در حضور خود شما پیگیر شویم. شرح مختصری بفرمایید
با عرض سلام خدمت شما و خوانندگان محترم هفته‌نامه اراده ملت. بنده بر اساس قوانین جاری کشور جهت کاندیداتوری پنجمین دوره انتخابات شورای شهر تهران ثبت‌نام کردم
تمامی مراحل به‌خوبی انجام شد و صلاحیت این‌جانب مورد تأیید مراجع ذی‌ربط قرار گرفت، هم‌زمان جهت حضور در لیست شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان نیز اعلام آمادگی کرده بودم، برای پذیرش و قرار گرفتن در لیست فرایند چندمرحله‌ای باید صورت می‌گرفت که پس از طی تمام مراحل، از میان حدود 700 نفر داوطلب، 40 نفر به مرحله نهایی راه یافتیم که این‌جانب با اکثریت آراء در لیست نهایی قرار گرفتم و این لیست با حضور تمام اعضای شورای عالی و خبرنگاران و رسانه‌ها اعلام رسمی‌شد و در تمام رسانه‌ها انعکاس یافت و از بنده جهت حضور در اولین نشست تبلیغاتی و انتخاباتی دعوت کردند.
اما ناباورانه ساعت 2:30 دقیقه بامداد روز شروع تبلیغات انتخاباتی، تلفنی توسط یکی از آشنایان مطلع شدیم این‌جانب را حذف و آقای الویری را جایگزین کرده‌اند، همان زمان با تعدادی از اعضای شورای عالی سیاست‌گذاری تلفنی تماس گرفتم آن‌ها نیز اظهار بی‌اطلاعی کردند. موضوع را پیگیری کردم کسی جواب‌گو نبود فقط می‌گفتند فشار از بالاست. این حذف بدون اطلاع و در حالی اتفاق افتاد که مراجع قانون‌گذاری صلاحیت مرا تأیید کرده بودند. این رفتار کاملاً خلاف قانون و مغایر با حقوق شهروندی و یک عمل فرقه‌گرایانه بود.
شما اشاره داشتید تأیید صلاحیت شدید پس چرا شمارا از لیست حذف کردند؟
گفته بودند مشکلی ندارد اما اگر در شورای شهر تهران نباشد بهتر است
چه کسی گفته در شورای شهر نباشد؟
گفته بودند از بزرگان!
به چه دلیل؟
به دلیل تفاوت مذهبی
موضع اصلاح‌طلبان در قبال این مسئله چه بود؟
آن‌ها موضع قاطعی نگرفتند و با سکوت به‌راحتی از کناران گذشتند. چپ و راست و مستقل و عتدالی همه سکوت کردند انگار ناخودآگاه یا آگاهانه در این فقره نظر واحدی داشتند!؟ چون به‌جز چند مورد تماس تلفنی غیرعلنی و آقای حق‌شناس به‌صورت علنی کسی راندیدم به‌صورت فردی یا حزبی اظهارنظری کرده باشد!
ظاهراً نمی‌خواستند به این مسئله ورود پیدا کنند! البته در آن زمان بنده برای جلوگیری از هرگونه تبعات ناخوشایند قومی طی بیانیه‌ای همه را دعوت به شرکت در انتخابات و کمک به جنبش اصلاح‌طلبی کردم اما مردم این اتفاق را یک توافق نانوشته ارزیابی کردند. نتیجه این رفتار دوگانه ایجاد سؤال و ابهام برای افکار عمومی است که آیا اصلاح‌طلبان مقصرند؟..
جناب دکتر شفایی، که از طرف حزب اراده ملت در جلسات شرکت داشتند، مطلبی را بیان کردندکه تابه‌حال نشنیده بودم. ایشان گفتند: «اصلاً جناب صمدی ورودشان به مرحله رأی‌گیری نهایی معلوم نبود دوستان اصلاح‌طلب پیشنهادی مطرح کردند که یک نفر کرد سنی مذهب هم در لیست امید باشد. بعد رأی‌گیری شد و جناب صمدی به لیست ماقبل نهایی اضافه شد؛ و در همان جو حاکم در رأی‌گیری نهایی هم ایشان رأی آوردند و در لیست امید هم اسم ایشان اعلام شد؛ و اتفاقاً هر دو بار هم ایشان رأی بالایی آوردند که با توجه به غیررسمی بودن مذهب ایشان و نیز هم‌زمان با آن از اقلیت کرد بودن ایشان نشان از حمایت اصلاح‌طلبان از جناب صمدی داشت...»
بنده از این بابت از همه آن‌ها تشکر می‌کنم و خواهم کرد و این رفتار اصلاح‌طلبانه قابل‌تقدیر و قابل‌توجه است؛ اما همچنان این ابهام با توجه به رفتارهای بعدی این دوستان و پا پس کشیدنشان از این مسئله که انصافاً مسئله من تنها نبود وجود دارد. اگر آن‌طور که دکتر شفایی می‌گوید صحت داشته باشد یعنی قبول و احترام به ادیان، اقوام، مذاهب بوده بنابراین یک مسئله اعتقادی در درون اصلاح‌طلبی است که ریشه در شعارهای اولیه جنبش داشته و مطرح‌شده مثل شعار ایران برای همه ایرانیان و جا داشت به خاطر باورها و اعتقاداتشان پافشاری و ابرام از خودشان نشان می‌دادند، و حرکت درست اولیه را کامل نهادینه کرده و تداوم می‌بخشیدند اما نکردند به‌جز دکتر حق‌شناس و بعدها از چهره‌های مطبوعاتی مانند دکتر فیاض زاهد من هیچ عکس‌العملی جدی و علنی را ندیدم. نظرم این نبوده و نیست آن‌چنان عمل می‌کردند که غوغا می‌شد بلکه همان‌طور که خود شما در جلسه خصوصی گفتید یک نشست هم‌اندیشی برای پیگیری‌های حقوقی و ارائه راهکارهای برون‌رفت از آن گره کور فکری جهت باز کردن انسداد در دیگراندیشی و دیگرپذیری و پیشگیری از تکراران در آینده را برگزار می‌کردند که نکردند و علی‌رغم این بی‌توجهی بنده در حد توان و بضاعت تا پایان انتخابات ریاست جمهوری و شوراها بیش‌ازحد انتظار شورای عالی سیاست‌گذاری و جبهه اصلاحات را همراهی کردم اما آن‌ها در مرحله بعد از بستن لیست نه‌تنها به وظیفه اصلاح‌طلبی خود عمل نکردند حتی در اولین نشست بعد از پیروزی ما را دعوت نکردند. در مورد عدم حضور چهره‌های اهل سنت در مراسم پیروزی آقای روحانی در مجلس گفتند ببخشید دعوت‌کننده مجلس و رئیس مجلس بوده، ما بی‌تقصیریم؛ در مورد شوراها چه!؟ آیا جریان دیگری غیر از خودشان نقش داشتند!؟
آقای صمدی آیا بعد از انتخابات برای مشارکت در امورات اجرایی از طرف دولت یا شوراها پیشنهادهایی شده؟
تا این لحظه پیشنهادی که درخور توجه باشد خیر. ما اقلیت‌ها عرق وطنی‌مان اگر از اکثریت بیشتر نباشد کمتر نیست و راضی نیستیم مسئله شایسته محوری با استفاده از چنین رانت‌هایی خدشه برداشته و آینده اصلاح‌طلبی نیز مانند بسیاری از مسائل دیگر فدای منافع فردی و گروهی شود. بلکه انتظار این بود حداقل این مشکل در کمیته حقوقی پیگیری می‌شد یا به‌عنوان یک آسیب که حضور بخشی از جامعه را در مراکز تصمیم‌گیری برنمی‌تابند، در مجلس، در مطبوعات، در دفاع از حقوق شهروندی در قالب مصاحبه و مقاله موردتوجه قرار می‌دادند و دیده می‌شدند. در ردیف همین کاری که شما کردید البته با تأخیر و میدانم که مجوز هفته‌نامه را اخیراً گرفته‌اید.
