بزرگنمایی:

احمد حکیمی پور 

سیاست حزبی ما سیاست تعامل مثبت است و اگر کار مثبتی در کشور امکان انجام دارد، در حزب همت شود ما کمک به انجام و تحقق آن کنیم. اما در حوزه سیاست کلان نشانه‌ها نشانه‌های خوبی نیست. قطب‌بندی‌ها و بحث جانشینی، به اولویت‌های لایه‌های قدرت تبدیل شده و باعث گردیده که تمام مسائل دیگر به حاشیه بروند و علیرغم اهمیت‌شان مورد بی‌توجهی قرار بگیرد. این مسئله به مرکز ثقل کشمکش‌های سیاسی تبدیل شده و قطعا به نفع کشور نیست، بیشتر هم جنبه اقتصادی دارد تا سیاسی. چنین وضعیتی واقعا ناامیدکننده است. راستش ما از شرایط تحلیل دیگری داشتیم و فکر می‌کردیم که جریان تغییری در حال شکل‌گیری است و با روی‌کارآمدن دولت نتایج آن را شاهد خواهیم بود. اما ظاهرا سنبه گروه رادیکال و تمامیت‌خواه خیلی پرزورتر است. اما خودتان می‌بینید که اتفاقات بین‌المللی و منطقه‌ای هم در جریان است که به سمت و سوی خوبی نمی‌رود. لذا ما باید بنشینیم و وضعیت را تحلیل کنیم. من اینطور فکر ‌کنم که اگر تغییر رویکرد و رفتار تصمیم‌گیران، در آینده خیلی نزدیک خودش را نشان ندهد، واقعا ممکن است برای کشور اتفاقات سرنوشت‌سازی بیفتد. منتهی باز هم با همه این شرایط، ما فکر می‌کنیم که می‌شود کاری کرد که آسیب هرچه کمتری به کشور و جامعه برسد و اینکه حزب ما در این فرایند، کجا ایستاده، تاحدودی در صحبت‌های دوستان در مباحث‌شان بود.  
از نظر ما صورتبندی سیاسی بین مردم و در آینده سیاسی ایران دیگر تقسیم‌بندی اصلاح‌طلب و اصولگرا نیست و این دوگانه دیگر معنا و جایگاه قبلی را ندارد. اما می‌توان نشست و با دیگر گروه‌ها و احزاب ارتباطات و تعاملات و ائتلاف‌هایی داشت.  رهبری‌طلبی از خصلت‌هایی است که باعث می‌شود این تشکل‌ها در همبستگی و ائتلاف، مانع جدی سر راه خود ایجاد کنند. منفعت‌طلبی‌ها و خودمحوری‌ها هم از دیگر موانع رایج در این مسیر همبستگی و همراهی است. ولی حزب اراده ملت ایران در ماهیت با این آفت‌ها بیگانه است. لذا اگر واقعا افرادی و گروه‌هایی را ببینیم که در صدد حفظ و پیگیری منافع کشور و ملت هستند، ما حتما دست همکاری به سوی آنها دراز خواهیم کرد و با آنها دست خواهیم داد. در ضمن این نظر جدید و خامی نیست و حزب مدت‌های مدیدی است که این کار را با گروه‌های مختلفی شروع کرده است. ببینید دوستان، حزب ندای ایرانیان در این دوره توانسته موقعیت‌های قدرت و کرسی مناسب را بدست آورد، چیزی که خیلی از هم‌حزبی‌های ما برایش دغدغه دارند، اما واقعا با این اتفاقات که فقط چند نفر از حزب به چند کرسی برسند، مشکلی یا باری از دوش جامعه برداشته می‌شود؟ نگاه کنیم و ببینیم، واقعا اینطور است؟
ما فکر می‌کنیم که اگر کسی هم از بین نیروهای حزب ما بخواهد که وارد برخی ساختارها شود، نگاه ما نباید به پست و منصب باشد. مثلا اگر اینجا نشد جای دیگر و اگر فلان کرسی نشد، کرسی دیگر. ما فقط باید ببینیم که کجا به درد مردم می‌‌خوریم، همین. وگرنه صرفا دنبال کسب موقعیت برای حزب نیستیم. الان هم زمان و وقت مناسب جهت آمادگی برای پیش کنگره و ارائه پیش تحلیل کلان حزب است. یعنی قدر این زمان را بدانیم و آنرا هدر ندهیم. حزب باید یک تحلیل مادر داشته باشد که بر اساس آن سالها پیش برود و حرکت کند. امیدواریم که گامهای مثبت و لازم آنرا از همین امروز برداریم. ما در میان پُست‌ها دنبال جایگاه وزارتی (رفاه) بودیم که باتوجه به رویکردهای عدالت‌محورانه و اندوخته‌ای که داشتیم، فکر می‌کردیم که می‌توانیم در این حوزه منشا اثراتی مثبت باشیم که حالا امکان و فرصت آن هم ایجاد نشد.