دو هفته نامه اراده ملت
ایران و غرب؛ تقابل یا مذاکره
نوشتار
بزرگنمایی:
در فضای سیاست خارجی امروز ایران، پرسش محوری این است که مسیر پیشرو میان تهران و غرب در کدام نقطه ایستاده است؛ جایی میان گفتوگوهای دشوار تنشهای رو به افزایش و فهرستی از مطالبات متقابل که هر روز پیچیده تر میشود. رفتار بازیگران منطقهای سیاستهای متغیر قدرتهای جهانی و برداشتهای متفاوت از تهدید و فرصت، همگی تصویری چندلایه ساختهاند که نیازمند بازخوانی دقیق است. نوشتار پیش رو تلاش میکند بدون قطعیت سازی، از زاویهای تحلیلی به این چشم انداز نگاه کند و نشان دهد چرا فهم متقابل میان ایران و غرب به یکی از سختترین مقاطع تاریخی خود رسیده است.
محمدحسین واحدی
آیا اسرائیل دوباره به ایران حمله میکند؟ جواب به این سؤال مثبت است. اما چرا حمله قریبالوقوع ممکن است. چندین دلیل دارد. دلایلی که هرکدام به نوبه خود معقول بهنظر میرسند. چرا سیاست خارجی ایران به نوعی نظامی شده است.
دیگر مذاکرات نتیجه نمیدهد. خواستههای هردو طرف زیاد شده، خواستههایی که هیچ کدام حاضر به پذیرش آن نیستند. آمریکا نابودی برنامه هستهای و غنی سازی صفر را میخواهد. ایران خروج آمریکا از منطقه و عدم حمایت از اسرائیل را طلب میکند. جالب اینجاست که این خواستهها حداکثری به سیاست دربسته میانجامد. چرادر مذاکرات باید طرفین به نوعی یکم از خواستههای خود چشم پوشی کنند. تا توافقی خوب حاصل شود نه اینکه خواستههای خود را به رخ هم بکشند. به طوری که هیچ یک خواستار عقبنشینی از مواضع خود نیستند. علاوه بر این اسرائیل ادعا کرده تا آخر دوران ریاست جمهوری، ترامپ جمهوری اسلامی را باید سرنگون کنیم. اینها را ما وقتی کنار هم قرار می دهیم. به چیزی جز یک تقابل گسترده و پیوسته نمیرسیم. همان طور که میدانید در روابط بینالملل درک دو طرف از همدیگر بسیار مهم است. درک فعلی ایران و آمریکا هردو بر عقبنشینی یک دیگر از مواضع اصلی خود است.
عملا مذاکرات بدون نتیجه به در بسته خورده است. نتانیاهو و ترامپ ایران را وادار کردهاند تا از مذاکره صرف نظر کنند. اگر آمریکا به فردو حمله نمیکرد و از حمایت اسرائیل سرباز میزد. میتوانست با ایجاد یک آتش بس بین ایران و اسرائیل یک در را برای مذاکره باز بگذارد. ایران نیز درواقع میتوانست با پیشنهاد سرمایهگذاری در آمریکا و وسوسه ترامپ راهی جدید برای مذاکره باز کند. چرا که ترامپ بهشدت علاقمند به سرمایهگذاری در آمریکا است. به طوری که در سفر خود به عربستان کلی پول حدود 2 تا 3 تریلیون دلار به جیب زد. سپس تحریمهای سوریه را برداشت. ایران کلی حربه را برای مذاکره از دست داد. ایران حتی میتوانست با پول پاشی زیاد لابیهای خود را در آمریکا تقویت کند. چرا که تا زمان وجود و قدرتمندی لابیهای اسرائیل در آمریکا، ایران شانسی برای ایجاد یک توافق خود نخواهد داشت.
ایران برای توافق با غرب باید با شرق نیز ارتباط خوبی داشته باشد. حتی با آنها نیز تجارت گستردهای داشته باشد. چرا که شرق خواهان ایجاد روابط تجاری ایران با غرب نیست. پس برای همین ایران باید روابط خوبی با شرق نیز داشته باشد. برای مثال میتوان ترکیه را مثال زد که هم اس 400 را خریداری کرده است. هم خواهان خرید اف 35 نیز است. این در نوع خود سیاست خارجی جالب و کار آمد ترکیه را نشان میدهد.
حزب اراده ملت ایران , حاما , افشین فرهانچی , احمد حکیمی پور , سوسیال دموکراسی , اصلاحات , اصلاح طلب , حسین اکبری بیرق , رحیم حمزه , پیام فیض , مسعود خادمی , زهره رحیمی