برچسب:   "شعر"

محمد تقی بهار از چهره‌های ممتاز و بی ‌بدیل فرهنگ و ادب معاصر ایران است. وی در سال 1265 در مشهد چشم به جهان گشود. پدرش میرزا محمدکاظم صبوری نام دارد

علی اسفندیاری که با نام نیما یوشیج معروف است؛ در 21 آبان سال 1276 هجری شمسی در روستای یوش شهرستان نور، به‌ دنیا آمد. نیما یوشیج پدر شعر نو ایران است، کسی است که شعر بی ‌وزن معاصر به او وام‌دار و مدیون است. دوازده ساله بود که به‌ همراه خانواده به تهران آمد و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد.

شمس آقاجانی متولد سال 1347، شاعر و منتقد ادبی روز جمعه 17 شهریورماه به دلیل عوارض کرونا از دنیا رفت. آقاجانی از جمله شاعران مطرح دهه هفتاد بود که در کارگاه شعر رضا براهنی حضور مستمر داشت.

سید محمد حسین بهجت تبریزی، (1285 - 27 شهریور 1367) شاعر پرآوازه و معاصر ایران است که در شعر خود به «شهریار» تخلص داشت. شهریار با چیرگی تمام به زبانهای «فارسی» و «ترکی» می سرود.

سال‌ها پیش، هر ماه که مجله آدینه بیرون میامد اولین کارمان این بود که جدیدترین شعر شاملو را بخوانیم. شعرهایش روح زمانه بود و انعکاسی از وقایع روز. شوربختانه امروزه دیگر شاعری را نمی‌شناسیم که این‌چنین آیینه تمام نمای رنج و اندوه روزگارمان باشد. پس باز هم به شاملو پناه می‌بریم.

میگویند که بزرگترین صفت و یا ممیزه تمدن ایرانی محوریت عنصری به نام شعردر آن است زیرا که شعر در این تمدن همیشه محملی جاودان و پر قدرت برای گذر از فرازها بوده است.

نکته کلیدی آموزشی در این شماره از نشریه، به پیام آموزنده‌ی این شعر اشاره دارد: «عملت چیست که فردوس برین می‌خواهی؟» معمولاً بیرون گود ایستادن و نظر دادن کار بسیار ساده و البته رایجی در میان ماست.

شعر دوره بازگشت، با گرد هم آمدن چند شاعر، در زمان فتحعلی شاه قاجار شکل گرفت. آنها می خواستند از شعر سبک هندی رهایی پیدا کنند و خواهان بازگشت به سبک شعر قرن چهارم و پنجم هجری بودند. دوره ای که از نظر آنها عصر طلایی شعر فارسی به حساب می آمد.

ترانه کلامی است که برای همراهی و هماهنگی با موسیقی (دارای وزن و یا ملودی) ابداع و نوشته میشود تا خواننده آن را تحت قواعد موسیقایی اجرا کند. شعر و ترانه یکی نیستند اما در مواردی شبیه به یکدیگر هستند. معمولا به اشعاری که قابلیت موسیقایی و اجرا بر روی آهنگ داشته باشند را ترانه میگوئیم.

قِطعه شعری است که از نظر قافیه، آخر بیت اول با آخر ابیات دیگر، هم قافیه است. معمولا بین دو تا سی بیت است.

عماد افروغ در 26 دی ماه سال 1336 در شیراز در خانواده ای پرجمعیت به دنیا آمد. مادرش شاعر و معلم بود و پدرش حسابدار بود و شعر هم می سرود و هر دوی آن ها مطالعات ادبی و مذهبی داشتند.

در این شماره نشریه بعلت پاره ای از مشکلات شخصی مرتضی صادقیان نتوانستیم در خدمت ایشان باشیم و یادداشت شان را در قالب ستون "شعر به مثابه آزادی" منتشر کنیم، لذا بهترین فرصت بود تا نگاهی بیاندازیم به شعرهای خود مرتضی.

محمود کیانوش می‌گفت که باید دید ما از شعر به معنای جهانی آن چه انتظاری داریم، شاید در ایران، مردم با شعر بیش از نوع‌های دیگر ادبی پیوند داشته‌اند و دارند و مخصوصاً از انقلاب مشروطیت تا به امروز، شعر وظیفه‌ای بیرون از حیطه هنر و ادبیات برعهده داشته و این خود یکی از مهم‌ترین عامل‌های آشفتگی موقعیت شعر در ایران بوده است.

شعری برای زنان فردا

13 بهمن‌ماه 1401، در شهر کتاب همدان، مراسم یادبود قاسم امیری بود. این مراسم که به همت حسین زندی از هفته‌نامه “ همدان نامه “ برگزار شده بود، از کتاب شعر” آسمانی در جیب” آخرین اثر قاسم امیری رونمایی شد. یک رونمایی در غیاب شاعر، چرا که شاعر در شهریورماه 1401 مرده بود.

نمادهای این شعر، سنّتی هستند. مثل رخ و زلف و بوی مشک. امّا توصیفی از یک معشوقه سنتی در میان نیست. زنی که سیمین در این شعر بازمی‌نماید، روسپی است و شعر بیش از آن‌که به بدن آن بپردازد، به آنچه در قلب این زن بینوا می‌گذرد، می‌پردازد.

سیلویا پلات، ژانری را در ادبیات انگلیسی بنا نهاد که شعر “اعتراف گونه” نامیده می‌شود. اشعار او در عین تغزلی و سمبلیک بودن، سبکی ویژه از ریتم و هجاهای خاص را در برمی‌گیرد.

در این قسمت می‌خواهم به یک تجربه شخصی جدید در شعر بپردازم، به یک تجربه‌ای شاید عاطفی.

“ما در جهان سوم زندگی می‌کنیم که این جهان مقتضیاتی دارد. جامعه‌مان را با جامعه اروپا یا حتی ژاپن هم مقایسه نکنید. همه مجبورند زندگی کنند و مسئولیت زن و بچه داشته باشند.

گاهی شعر جای صحبتهای روزمره ما انسانها میشود تا آنچه را نمیتوانیم در گفتگوهایمان عریان بیان کنیم، به زبان شعر بسرائیم.

در یک تعریف ناقص از «شعر اجتماعی» گفته می‌شود که شعری که به مصائب و مسائل اجتماعی می‌پردازد. شعر اجتماعی است، حالا اگر آن مصائب و مسائلی متعلق به روز باشند، آن شعر «سیاسی» می‌شود، حالا اگر آن مصائب و مسائل، اندکی هم تندتر بیان شوند، شعر می‌شود «انقلابی».

شماره 51 نشریه اراده ملت را با دو تغییر جدید تقدیم شما عزیزان مینمائیم. یکی اینکه از این پس ستونی تحت عنوان موسیقی برای همه خواهیم داشت و دیگر اینکه بخش شعر را نیز به مجموعه مطالب نشریه اضافه کرده ایم. امیدواریم این دو بخش بتواند مورد طبع خوانندگان قرار گیرد.

حضور همیشگی شاعران در دربار پادشاهان ایرانی، نزدیکی و تأثیر شاعران بر امیران، و فراهم آوردن شرایط مادی مناسب برای شاعران از طرف امیران، تاییدی است بر این علاقمندی. بله، ترجیح دادم که از علاقه مردان سیاست ایران نسبت به شعر و شاعران بگویم، نه از رابطه بین شعر و سیاست. چرا که رابطه بین شعر و سیاست، موضوعی پیچیده است با نظریه‌هایی مختلف.

یدالله رویائی مشهور به رویا در 23 شهریور در سن 90 سالگی در روستایی در فرانسه درگذشت. یدالله رؤیایی سردمدار شعر حجم در سال 1311 در دامغان به دنیا آمد.

انسان مخلوقی است چندوجهی و چندلایه و عمیق؛ انسان متفکر همواره در اهتمام غوص به اعماق است. به اعماق خویش و به ژرفای مفاهیم گوناگون. چه در مقام فیلسوف باشد، چه در مقام عارف و متکلم و روان‌شناس و جامعه‌شناس و سیاستمدار و ...

اشاره؛ سرویس جامعه: مهندس فائقی از معدود مدیران موفق جمهوری اسلامی است. روز پنجشنبه است و زمان کافی و مناسب برای گپ دوستانه، سر صحبت از مسائل مختلف باز می‌شود؛ مانند همیشه باروی خوش به استقبالمان می‌آید. از معدود مدیرانی است که چیزی برای پنهان کردن ندارد از واگذاری دو باشگاه پرسپولیس تا سیاست سهمیه‌بندی لیست امید و از ژن‌های خوب از بازنشستگان تا جوانانی که به‌واسطه نفوذ پدرانشان تا مشاورت وزیر اوج گرفته‌اند شخصی که به گفته بسیاری می‌توانست گزینه مناسبی حتی برای شهرداری ابر شهر تهران باشد. وزارت ورزش را به نفع و برای سلطانی فر همکار و دوست سال‌های قبل زمانی که معاونت سازمان ورزش را عهده‌دار بود، وانهاد و اکنون دریکی از شرکت‌های بانک صنعت و معدن خود را مشغول کرده است. پذیرایی گرم و صمیمی‌اش من را یاد این شعر شهریار می‌اندازد: «شهر تبریز است و جان قربان جانان می‌کند/ سرمه چشم از غبار کفش مهمان می‌کند.» باآنکه سال‌های مدیدی است ساکن تهران است، همچنان این خصلت زیبای آذربایجان را بدون هیچ‌گونه تغییری حفظ کرده است همچنان که لهجه ترکی‌اش را. در این شماره به دلیل اهمیت واگذاری دو باشگاه قدیمی و پرطرفدار پایتخت این بخش از مصاحبه را تقدیم شما خوبان می‌کنیم.