بزرگنمایی:
قِطعه شعری است که از نظر قافیه، آخر بیت اول با آخر ابیات دیگر، هم قافیه است. معمولا بین دو تا سی بیت است.
قِطعه شعری است که از نظر قافیه، آخر بیت اول با آخر ابیات دیگر، هم قافیه است. معمولا بین دو تا سی بیت است.
از یک موضوع خاص سخن می‌گوید. به موضوعاتی مثل انتقادهای سیاسی، اجتماعی، هجو، مدح، مرثیه ، طنز، پند، و ... می‌پردازد.
به این دلیل به آن قِطعه گفته می‌شود که انگار بخشی از یک قصیده را، از آن جدا کرده باشی.
یک «قطعه» از محمدتقی بهار
در تحمل نکردن زورغ:
دو رویه زیر نیش مار خفتن
سه پشته روی شاخ مور رفتن
تن روغن‌زده با زحمت و زور میان لانه زنبور رفتن
به کوه بیستون بی‌ره‌نمایی
شبانه با دو چشم کور رفتن
برهنه زخم‌های سخت‌خوردن
پیاده راه‌های دور رفتن
میان لرز وتب با جسم پر زخم
زمستان توی آب شور رفتن
به پیش من هزاران بار بهتر
که یک جو زیر بار زور رفتن
مرتضی صادقیان