سید محمد غرضی، از دولتمردان دهه اول انقلاب در گفت‌وگو بااراده ملت تشریح کرد:
بزرگنمایی:
این فعال سیاسی با وجود نقش‌برجسته‌اش در تشکیل نهادها و مجموعه‌هایی نظیر سپاه پاسداران، کمیته امداد و سازمان نظام مهندسی کشور؛ همواره با فعالیت سیاسی گروه‌ها و اداره کشور توسط احزاب مخالف است و سرسختانه از عقیده‌اش دفاع می‌کند.
به گزارش نشریه حزب اراده ملت ایران- فائزه صدر- محمد غرضی در دهه‌های اول انقلاب از فعال‌ترین دولتمردان کشور بود که همواره ایده‌های خاص و نگاه‌هایی چالش‌برانگیز داشت. غرضی با وجود نقش‌برجسته‌اش در تشکیل نهادها و مجموعه‌هایی نظیر سپاه پاسداران، کمیته امداد و سازمان نظام مهندسی کشور؛ همواره با فعالیت سیاسی گروه‌ها و اداره کشور توسط احزاب مخالف است و سرسختانه از عقیده‌اش دفاع می‌کند. اراده ملت در این شماره گفت و گویی با سید محمد غرضی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:
یکی از ویژگی‌های بارز شما، مخالفت با تحزب است. چرا با فعالیت احزاب در کشور همدل نیستید؟
زیرا اداره کشور نباید در دست یک گروه باشد. نهایت کار حزب این است که اداره کشور را به دست بگیرد. ولی کشور متعلق به مردم است. متعلق به چپ و راست و فلان حزب و گروه نیست. آنچه که در کشور ما اتفاق افتاده این بود که دولت‌ها گرایش به چپ یا راست داشتند و دائم حقوق عامه را صرف حقوق خاصه کرده‌اند. یعنی به جای اینکه حقوق عامه را رعایت کنند حقوق قدرت سیاسی حاکم را تحمیل کردند. با حزب، ملت انگار دچار یک دشمن داخلی بعلاوه دشمنان خارجی‌اش است.
چرا حزبی را که اعضای آن از بین همین مردم تشکیل شده دشمن خطاب می‌کنید؟
دقت کنید که در تاریخ کشور ما حزب هیچ کاری نکرده است. ملت مشروطه خواسته و احزاب بعد از اینکه مشروطه شکل گرفته سبز شده‌اند. نفت ملی شده بعد احزاب آمده‌اند و مدعی شده‌اند که ما هم در این شرایط سهم داریم. حزب انحراف ایجاد می‌کند، چون ذهنیت شما در حزب این است که ایشان را بردارند و من را به جایش بنشانند. کشور این‌طور اداره نمی‌شود با از خود گذشتگی اداره می‌شود.
ولی احزاب در دموکراسی‌های موفق جهان، الگوی خوبی از اداره کشور را به نمایش گذاشته‌اند. آیا الگوهای موفق حاکمیت حزبی را انکار می‌کنید؟
آنها انقلاب نکرده‌اند، ما انقلاب کردیم و هزار هزار شهید دادیم که هیچ کدام مدعی نبودند که می‌جنگیم تا قدرت را به ما منتقل کنند! کسی نمی‌گفت من امروز این کار را می‌کنم و می‌جنگم تا بعد به من پست بدهند. سربازان انقلاب به معنای واقعی کلمه معتقد بودند که قدرت متعلق به ملت است. ما هم اگر از سربازی تجاوز نکرده باشیم در انجام‌وظیفه‌مان موفقیم. حفظ حقوق عامه سرباز می‌خواهد، مدعی نمی‌خواهد.
انتقادات شما بعد از احزاب شامل برخی از گروه‌ها و مجموعه‌های سیاسی نیز می‌شود، درحالی‌که خود شما مؤسس سپاه و بسیج بودید، نگاهی که با انحصار قدرت در یک گروه مخالف است، چطور طرح تشکیل گروهی مثل سپاه را تدوین می‌کند؟
در یک سالگی انقلاب خطر کودتا این نظام نوپا را تهدید می‌کرد. من خدمت امام رسیدم و هشدار دادم. امام هم با نامه‌ای که به شورای انقلاب نوشتند تشکیل سپاه را تعین تکلیف کردند. من کار یک سرباز را انجام دادم و خطری را که احساس می‌کردم به فرمانده‌ام گزارش دادم.
با توجه به سابقه عضویت در سازمان مجاهدین خلق، از تنها تجربه فعالیت حزبی خود برایمان بگویید، آشنایی شما با این گروه چگونه و از کجا شروع شد؟
من در سال 1340 در دانشکده فنی دانشگاه تهران با مرحوم حنیف نژاد و سعید محسن دوست بودم که جوان‌های بسیار خوبی بودند آنها با بدیع زادگان و ناصر صادق و دیگرانی به سازمان مجاهدین خلق شکل دادند. من هم در آن دوران با آنها ارتباط داشتم. بعد در سال 1350 به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق دستگیر شدم و یک سال در زندان بودم.
بعد از آن تجربه بار دیگر به طرف این گروه یا سایر گروه‌های سیاسی نرفتید؟
البته من عضو سازمان نبودم و فقط با اعضا دوست بودم ولی همین مقدار کفایت می‌کرد که محاکمه شوم و یک سال زندانی بشوم. بعد از انقلاب مرحوم بهشتی به من گفت چرا وارد حزب نمی‌شوید؟ من هم گفتم حزب توانایی ماندن نخواهد داشت. بعد از چهل سال می‌بینید که حدس من درست بود. ملت سر جای خودش است ولی احزاب هیچ کدام موفق نشدند. چون مدعی بودند، سرباز نبودند.
سازمان نظام مهندسی یکی از مجموعه‌هایی است که توسط شما پایه گذاری شده، در طراحی این نهاد چه نگاهی داشتید و چه هدفی را دنبال می‌کردید؟
در سال 69 زلزله‌ای در رودبار و منجیل جان 40 هزار نفر از هم‌وطنان ما را گرفت. درحالی‌که من طرح سازمان نظام مهندسی را چند سال قبل از زلزله رودبار و منجیل به آقایان توضیح داده بودم. از همان اتفاق تلخ شروع شد و صحبت کردیم تا خانه‌ها را مقاوم و ضد زلزله بسازیم و بالاخره قانون نظام مهندسی در سال 70 تصویب شد. آنجا هم این سرباز 20 سال از عمرش را گذاشت تا این مجموعه در خدمت ارتقای کیفیت زندگی ملت باشد.