بزرگنمایی:

اراده ملت، فائزه صدر: رد صلاحیت نامزد های نمایندگی مجلس که در هر دوره از انتخابات، نامزد های اصلاح طلب را نشانه می گرفت، این بار به طیف اصولگرا رسیده و در این دوره بسیاری از منتسبان به این نگاه سیاسی، موفق به اخذ تایید هیات اجرایی وزارت کشور نشدند. رد صلاحیت نامزد ها در این دوره گسترده بود و حتی چند نفر از نمایندگان فعلی مجلس را نیز شامل شد. گفته می شود جریان خالص سازی تلاش می کند مجلس آینده متفاوت از تمامی مجالس و خالی از صدای منتقد باشد. اراده ملت به این بهانه با غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی، نماینده پیشین مجلس و یکی از رد صلاحیت شدگان در این دوره گفت و گویی داشته و  به بررسی این موضوع پرداخته که در ادامه می خوانید:

با توجه به رد صلاحیت گسترده نامزد های انتخابات مجلس، به نظر می رسد جریانی در حال اجرای پروژه خالص سازی در بهارستان است. با تجربه حضور در مجلس چه تحلیلی از وضعیت موجود دارید؟ آیا مجلس دوازدهم محفل خودی ها خواهد بود؟
فلسفه وجودی مجلس اجتماع تفکر، نگاه ها و ایده های مختلف است. اگر قرار بود تنها یک جریان فکری در مجلس باشد نیاز نبود 290 نفر را از سرتاسر کشور یک جا دور هم جمع کنیم! تصمیمات و برنامه های از پیش تعیین شده را با وجود 5 نفر هم می شود مصوب کرد، نیازی به انتخابات و این همه هزینه کرد و حضور نزدیک به 300 نماینده نبود!
وقتی 290 نفر جمع می شوند یعنی کسانی که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را نوشته اند، می دانستند که فلسفه وجودی پارلمان یعنی تضارب افکار و تضارب اندیشه.
تمام کسانی که به دنبال خالص سازی و یکدست کردن حاکمیت هستند، باید از این 4 سال و مجلس یازدهم درس عبرت بگیرند. کسانی که از این تجربه درس نگرفته اند بدانند که وضعیت بدتر خواهد شد. مجلسی که با رد صلاحیت از شایستگان و با حداقل مشارکت جامعه شکل گرفته بود، امروز درس عبرت است نه مایه فخر و مباهات.
قانون اساسی ما می گوید: "تفکیک قوا"  یعنی هر کدام وظیفه خود را انجام بدهند. با شبیه کردن این مجموعه ها به هم وظیفه ذاتی آن ها را زیر سوال می رود. اگر مجلس نظارت می کرد، دولت این اندازه ولنگار نمی شد و مردم این اندازه گرفتار نمی شدند. مجلس نقش نظارتی خود را رها کرد و به تعبیری به دنبال پسرخاله بازی رفت و مردم اسیر و گرفتار، بدون پشتیبان و بی تکیه گاه و بدون وکلای واقعی مانده اند.
این وضعیت در صورتی رخ داد که نماینده ها اصطلاحا وکیل مردم بودند، اما در هیچ موضوع و مساله ای در مقابل دولت نایستادند و دولت هر تصمیمی که گرفت، خودش انجام داد و نماینده هایی که باید نظارت کننده باشند به جای عمل به وظیفه دولت را در ادامه دادن به خطاهایش تشویق کردند.
قانون اساسی مردم محور نوشته شده و می گوید دولت باید برای آب خوردن اش از مجلس اجازه بگیرد، قانون اجازه نداده است دولت هر تصمیمی گرفت خودسرانه به آن عمل کند، در کجای دنیا دولت ها اینطور خود رای و مجالس اینطور منفعل هستند؟!
مجلس یعنی بدون حب و بغض کارشناسی را به نماینده مردم واگذار کردن تا بررسی کنند و اقدام دولت را یا تایید یا اصلاح و یا رد کنند، در دولت سیزدهم و مجلس یازدهم کدام یک از این اتفاقات رخ داد؟ در این دوره به ساختار، بنیان و اساس مجلس ضربه وارد شد. مجلس از چشم رای دهنده افتاد.
چند نفر مانند آقایان پزشکیان، بیگی، نوری گزلجه و جهان آبادی استثنائاتی در مجلس یازدهم بودند. تعداد این نمایندگان به 5 درصد هم نمی رسید ولی می دیدیم که مردم چقدر به همین 5 درصد امیدوار بودند.
مردم برای همین چیز ها انقلاب کردند و به نظام جمهوری اسلامی آری گفتند. گروه های مختلف جامعه وکیل خودشان را در مجلس می خواهند، ولی روند خالص سازی وکیل الدوله تولید می کند. آقای رئیسی و وزارت کشور به دنبال تشکیل مجلسی جدید با حضور وکیل الدوله ها هستند نه وکیل المله. در این مرحله انتظاری که از شورای نگهبان داریم این است که در مقابل اقدام وزارت کشور سکوت نکند.

در دوره های مختلف با رد صلاحیت ها برخی از افراد به نام و چهره های شناخته شده کنار گذاشته شدند. آیا تکرار پروژه خالص سازی تجربه کشور داری و سرمایه های سیاسی را از بین خواهد برد یا خیر؟!
دیروز با عزیزی صحبت کردم یکی از سرمایه های سیاسی و اجتماعی بزرگ کشورمان است. از او پرسیدم کجا هستید؟ ایشان گفتند: هیچ کجا! درحالی که زمانی تمام نظام کشور در دست این مرد بود و امروز چنین شخصیتی خانه نشین شده است. این گونه افراد متعلق به خودشان نیستند. کشور به این آدم های ارزشمند نیاز دارد.
آقای رئیسی به محض این که رئیس جمهور شدند با حرف "بانیان وضع موجود" تیم کارشناسی دولت را خانه نشین کردند و افرادی بله قربان گو جایگزین نیرو های با تجربه شدند.
جای تاسف است وقتی می شنویم 200 فرماندار اولین بار است که انتخابات برگزار می کنند. بیش از 65 درصد فرمانداران کشور برای اولین بار در طول عمرشان انتخابات برگزار می کنند. خدا باید به داد این ملت برسد. دولت مسئول است، چرا که کشور را ناگهان اینچنین از تجربه خالی کرد. ظرفیت کارشناسی، ظرفیت تجربه، ظرفیت های اجرایی و حتی ظرفیت های علمی در دانشگاه های ما خانه نشین شده اند.
ما تحریمی از خارج و در تحریمی در داخل داریم. به عقیده من در دوره آقای رئیسی هولوکاست مدیریتی اتفاق افتاد و قتل عام تجربه را شاهد بودیم.
حذف چهره هایی مانند آقای مطهری و لاریجانی و صحبت از رد صلاحیت شخصیتی مانند حسن روحانی که 8 سال رئیس جمهور کشور بود چه معنایی دارد؟ آیا پروژه خالص سازی به اصولگرایان رسیده است؟
آقای مطهری فرزند شخصیت بزرگوار و محترمی است که بر سر انقلاب منت دارد. رفتار هایی که شاهد آن هستیم برای دلسوزان کشور غصه هایی ساخته است که فقط در سینه حبسشان می کنیم. آدم نمی داند باید این گله ها را به کدام مرجع ببرد و بگوید.
ظرفیت های کشورمان برای توسعه، آبادانی و حل مشکل بلااستفاده مانده است. باید در این دوره کشور از نظر اقتصادی تکانی می خورد. متاسفانه آقای رئیسی علم اقتصادی ندارد و از صفر کیلومترترین آدم ها استفاده کرد. به تعبیری دولت با سر مردم آرایشگری یاد می گیرد!
امروز دلار را این قیمت می کنند و فردا به قیمت دیگری تغییر می دهند و از جیب مردم پول را تزریق می کنند و یا نفت را می فروشند و با پول آن کار دیگری انجام می دهند. این وضعیت دولت و مجلس از منزوی شدن توانمند ها و بر سر کار بودن نالایق ها خبر می دهد.
ناتوان ترین و ناکارآمد ترین آدم ها، متظاهرترین انسان ها و انقلابیون جعلی در بدنه نفوذ کرده اند. مشکل ما در حال حاضر با انقلابیون نیست بلکه با انقلابیون جعلی و قلابی مساله داریم. بچه های انقلاب شناخته شده اند، خودی هستند، دلسوزند و ادعا ندارند.