بزرگنمایی:
چند روز پیش فیلمی از صحبت‌های یک فرمانده سپاه منتشر شد که با افتخار و آب‌وتاب از ساخت پروژه نمایشی جهنم در فومن صحبت می‌کرد. اینکه قرار است دست ما را بگیرند و تا کوچه پس‌کوچه‌های جهنم با خود ببرند. از ورودی قبر و قبرستان، تا ملاقات نکیر و منکر و عبور از پل صراط!و همزمان که شعله‌های آتش، زیر پایمان قصد بلعیدن ما را دارند به قول ایشان تا تماشای تمام جذابیت‌های! غرفه‌های جهنم ما را همراهی کنند!
زهره رحیمی
اخبار پر سروصدای سفر ترامپ به خاورمیانه، و برنامه‌ها و رویدادها و بازدیدهایی که کشورهای سه‌گانه عربی برای متاثرکردن و جلب‌توجه ترامپ تدارک دیده بودند، باعث شد که یادم بیفتد ایران حتی وقتی در چنین موقعیت‌هایی هم قرار بگیرد_گذشته از امکانات و فضا و فناوری که نداریم_، حتی ایده‌های مسئولین ما در بسیاری موارد آنقدر زننده و سبک و عقب‌مانده هستند که نرد رقابت را در برابر جوامع دیگر از پیش باخته‌اند. نمونه‌اش آدمک‌های مقوایی که از برجسته‌ترین چهره‌های سیاسی و تاریخی نظام می‌سازند و آنها را با خود در مراسم بغل می‌کنند و می‌چرخانند یا روی صندلی می‌نشانند و به ایشان ادای احترام می‌کنند!
واقعا همه این توانایی‌ها می‌تواند مهمانانی چون عمو دونالد و مستر ایلان را بشدت متحیر و البته سرگردان و انگشت به دهان نه. بلکه انگشت به چشم کند تا کاش چشمی نمی‌داشتند و نمی‌دیدند!
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی چه رسالتی دارد؟ این نهاد چقدر بودجه در اختیارش هست و این بودجه در شرایط پرچالش کنونی باید صرف چه امورات و اولویت‌هایی شود؟ اساسا بر مبنای چه تدبیر و کیاستی، چنین پروژه‌ای را در حال‌وروز نزار و پر از معضل ایران به عنوان یک ضرورت تشخیص داده است؟ چرا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تولی‌گری هشدار به مردم در موضوع قیام و قیامت را بر عهده گرفته؟ آیا در حوزه مسئولیت‌ها و نقش‌های سپاه پاسداران، دیگر هیچ وظیفه و کار معطل و موخری نمانده که دیدار نمایشی با نکیر و منکر به ضرورت اینروزهای ما بدل شود؟
اقدام به کارها و پروژه‌هایی که هر صاحب خِردی می‌تواند از پیش، واکنش‌های تحقیرآمیز عمومی و رسانه‌ای در داخل و خارج را به آن حدس بزند دقیقا با چه نیت و دغدغه‌ای صورت می‌گیرد و چه کسانی پشت پرده چنین پروژه‌هایی سود و زیان قصه را محاسبه و سنجش می‌کنند؟